Op de foto boven dit stukje staat Le Penseur van Auguste Rodin. Le Penseur (de denker) stelt Dante voor die voor de poorten van de Hel zit. Zelf moet ik hierbij altijd denken aan de stelling van René Descartes: Cogito ergo sum (ik denk, dus ik besta). Denken is wat iedere mens doet, 24/7, het is wat ons maakt tot wie we zijn. Ieder z’n eigen unieke zelf.
Denken ervaar ik als een prettige bezigheid. Gelukkig maar, want we kunnen er niet mee stoppen. Al zouden we willen. Gedachtes hebben is allemaal leuk en aardig, maar ze zijn ook vluchtig. Hoe vaak gebeurt het ons niet dat we het briljante idee van gisteren niet meer kunnen herinneren? Ideeën en verhalen dienen zoveel mogelijk te worden opgeschreven. Dat is de remedie tegen de vergetelheid.
Net zoals vele anderen, vermoed ik, maak ik me regelmatig druk over van alles en nog wat in deze wereld. Van grote problemen die de wereld en de mensheid bedreigen tot “kleine” onrechtvaardigheden. Vaak ben ik op z’n zachts gezegd verbaasd over de kolossale stupiditeit die als een pandemie over de wereld trekt. Maar ook lokaal laat ik mij regelmatig verbazen. Falende overheden, misleiding, afgunst, hebzucht, onvermogen, stemgedrag, media, kijkgedrag enzovoort. Ik kan er columns over volschrijven. En dat ga ik dan ook doen. Behalve dat het persoonlijk heilzaam werkt om ongenoegen van je af te schrijven, hoop ik natuurlijk anderen te prikkelen en reacties uit te lokken. Geen reactie zal worden geweigerd, hoewel ik graag een eind zal maken aan discussies die verzanden in onzinnig getetter.
Sinds half augustus bekend is dat ik keelkanker heb, beschrijf ik mijn belevenissen die daarmee te maken hebben in een aparte reeks columns: De Kiezelkronieken. Geen zielig geneuzel, maar mijn eigen beleving van de zwier die mijn leven daardoor heeft gekregen. En vooral de vele ziekenhuisbezoeken. Die zijn af en toe hilarisch.
Denk in voorspoed en reageer vooral.
Menno Voorwinde
