Ergens in augustus wordt mijn kleinzoon geboren. Zonder dat hij het weet behoort hij tot de Coronageneratie. Ik word daar een beetje triest van. Het klinkt alsof hij ziek wordt geboren. Iedereen heeft de pest aan Corona en mijn kleinzoon en zijn lotgenoten zullen voor altijd die gehate naam in hun generatie met zich mee moeten dragen. Mijn oudste dochter, die mij een kleinzoon gaat schenken, heeft het stempel Millennial meegekregen. Ook geen pretje. Ikzelf heb het ook al niet getroffen. Ik behoor tot de Verloren Generatie, ook wel Generation Nix genoemd. Ik geef het je te doen om met disco en saturday night fever (met een toen nog onuitstaanbare John Travolta) te worden geassocieerd. En dat terwijl ik volop in de Punk scene zat. Tegenwoordig word ik op Social Media meestal met Boomer of Dor Hout aangeduid. Fout, maar ach. Vreemd vind ik wel de behoefte om groepen mensen uit een bepaald geboortetijdvak te categoriseren. En dan meestal niet met iets positiefs. Althans niet meer. Voor mijn generatie had je de Babyboomers en de Wederopbouwgeneratie. Daar kon je nog wat mee. Wederopbouw klinkt ronduit stoer.
Het heeft ook weinig nut. Ikzelf vergis me altijd als ik iemand indeel. Altijd zit ik er een generatienaam naast. Heel veel mensen hebben dat probleem, heb ik gemerkt. Dus: Afschaffen die namen, of alleen hele stoere namen verzinnen en de hele bende hernoemen. Dan maakt het niet meer uit of je je vergist. Niemand gaat je corrigeren als je ze per ongeluk ingedeeld hebt in de Kick Ass Generation. Of de Virus Killer Generation. Echt niet. Maar goed. Mijn kleinzoon. Coronageneratie. Ik hoor de grappen al. “Is-ie groen geboren?” en “Hij had zeker allemaal zuignapjes op z’n hoofd.” Voordat de Coronacrisis begon is hij al verwekt, maar dat maakt over 20-30 jaar geen reet meer uit. Ik hoor het nu al: “Er werd wat afgeneukt tijdens die …uhm… lockdown heette het toch?” Ik zal proberen niet mijn rollator naar die gast z’n harses te gooien, maar ik zal in ieder geval over zijn tenen rijden.
Maak je niet zo druk, man.
Valt wel mee hoor. Met de jaren komt ook een soort berusting. Meer gekanaliseerd. En toegegeven, er zijn zaken waar ik me veel drukker over maak. Hoewel dit wel een levenslange ergernis raakt. Het maar lukraak willen indelen van mensen in groepen en hokjes. En vaak op niks of bijna niks gebaseerd. Eén opmerking die fout valt kan al voldoende zijn om gebrandmerkt te worden. En eenmaal gebrandmerkt kom je er maar zelden weer vanaf. Wij Nederlanders zijn er ook goed in. We verzinnen ze waar je bijstaat. Iets te lange sjaal om en gebreide muts op? Vieze hippie! Hanenkammetje? Asotuig! Slaperige ogen? Stoner! Of nog erger: teringjunk! Woon je in een arbeidersbuurtje? Plebs! Tokkie! Floddertje!
Leuke etiketjes allemaal.
Ken je de WiBoCri nog? Nee? Dat stond voor Witte Boord Crimineel. Geïntroduceerd door Van Kooten en De Bie. In rap tempo werd die term ingeburgerd. Iedereen die grootschalig fraudeerde en jatte van banken, verzekeringsmaatschappijen enz. zonder gebruik van geweld, viel daaronder. Ik denk dat daardoor de hekel aan de rijke medemens in een stroomversnelling is gekomen. De zelden positief genoemde grachtengordel-elite (ook al zo’n mooi etiketje) is daar de moderne variant op.
Heel inventief allemaal, maar het heeft ook een keerzijde. Hoe vaker we mensen betitelen des te wantrouwiger worden we. Open minded zijn we daardoor allang niet meer. Iedereen wordt met argusogen bekeken. Bijna vijandig. Iedereen loopt op z’n tenen. Expect the unexpected! Heel gek is dat trouwens nu ook weer niet. Als je kijkt naar de grote politieke leiders in de wereld en in ons land, dan is dat best begrijpelijk. Een maniakaal om zich heen slaande idioot in de VS die alles en iedereen beledigd. Compleet respectloos sabelt hij iedereen neer die in de weg staat. Zelfs Obama moet het ontgelden. Ongekend in de Amerikaanse geschiedenis. Een president die zijn voorganger tot op het bot beledigd. Poetin, Xi, Kim, Bolsonaro enz. zijn al niet veel beter. Die zetten hun beledigingen alleen niet op Twitter. Enfin, de lijst is eindeloos. Het disrespect in de politiek in Nederland kende via Boer Koekoek, Janmaat, Van Dam en Schaeffer een vrij milde start, maar maakte een reuzensprong met Wilders. Sindsdien is de beer los. Niemand schijnt meer te weten dat fatsoen een beter middel is om je doel te bereiken, dan oneliners gepaard gaand met een hoop beledigingen. Veel erger is echter dat de ‘anderen’ het zich niet meer aantrekken. Ze zijn het gewoon gaan vinden. Afgestompt en gelaten, soms onhandig smalend laten ze zich het welgevallen. Ik vind dat raar. Zijn ze helemaal gek geworden.
Toen ik vroeger met mijn vader 2de kamer debatten keek had ik nooit last van plaatsvervangende schaamte. Tegenwoordig vaker dan me lief is. En dat bevalt me niks. Het zou niemand moeten bevallen. Dagelijks zie je de tegenstellingen groeien in onze samenleving. De klonten modder die we elkaar toewerpen worden steeds groter. Het is wachten op een moddertsunami die ons allen in het verderf stort.
Jezus, man! Lekker negatief, zeg!
Ja, inderdaad. Ik zet het wat dramatisch aan, maar er zit op z’n minst een kern van waarheid in. Ik pleit ervoor om weer wat onbevangener met elkaar om te gaan. Wat vaker het voordeel van de twijfel geven in plaats van een bak zuur uitgieten en kijken wat er overblijft. Ik gun iedereen graag een wat hoopvoller leven dan de richting die we nu uitgaan.
En anders moet mijn Kick Ass Virus Killing kleinzoon jullie straks maar de juiste weg wijzen.
Menno ‘Nix’ Voorwinde
