Gisteren Op1 gezien. Ik kijk uit naar het staartje. Een soort slotdebatje met Jort Kelder, Gerdi Verbeet en Wouke van Scherrenburg onder leiding van Sander Schimmelpenninck en Welmoed Sijtsma. Aanleiding is de steeds groter wordende kloof tussen jong en oud. Gevoed door de aanhoudende coronamaatregelen. Gerdi en Wouke vertegenwoordigen de ‘oudjes’ en Jort, Sander en Welmoed vormen een frontje ten behoeve van de ‘jonkies.’ Het begint meteen lekker. Jort krijgt als eerste zijn opmerking over het leven redden van rokende, dikke mannen om z’n oren. Hij geeft toe dat niet elegant te hebben verwoord. Door dit voorzetje komt direct boven waar het verder over zal gaan: polarisatie tussen jong en oud.
Ik zucht.
Een voorspelbaar gesprekje hangt in de lucht. En het begon met de belofte van vuurwerk. Gerdi bespringt onmiddellijk de Troon van het Moraal en geeft alvast aan waar het wat haar betreft niet over moet gaan. Grote ethische vraagstukken. Eerst maar eens onze zaakjes op orde hebben. Wouke is een leuke stoorzender. Gevat en in de war tegelijk. Ze deelt rake klappen uit. Gek is ze niet. Zowel jong als oud krijgt er bij haar van langs. “Het zijn heus niet alleen de jongeren die zich aso gedragen.” Oudjes op scootmobielen en elektrische fietsen enteren regelmatig haar aura. Jort laat ons maar weer eens weten dat hij zich laat leiden door z’n feiten fetisj. Algemene consensus is er over de stelling dat vooral iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Welmoed stelt dit vast nadat ze is uitgesopt van haar vorige gasten; knappe acteurs die in een nieuwe serie, commando’s, acteren.
De thema’s die allemaal al tot in den treure zijn behandeld komen wéér voorbij. Wie houdt de economie draaiend? Moeten oudjes niet afgeschermd worden van de wereld? Voor hun eigen bestwil, uiteraard. Wie gaat dat betalen? Wie moet er eerst behandeld worden in geval van besmetting? Wouke zegt daar iets verstandigs over. Ze zegt dat we voor de meeste oudjes helemaal niks hoeven te regelen. Die beschermen zichzelf. Hebben zichzelf al in hun eigen bubble opgesloten. Ze gaan niet naar drukke plekken, mijden verjaardagen, knuffelen de kleinkinderen niet, enz. Zij is voorstander van volle bioscoopzalen met jongeren. Gecontroleerde feesten. Ontladen die handel. Voor oudjes kan zoiets ook, met anderhalve meter ertussen. Gerdi stelt vast dat het vreselijk moet zijn om op een leeftijd te zijn dat je alleen maar wilt kussen en het mag maar niet. Iedereen maakt zich zorgen om de kloof tussen jong en oud en dat deze verder aan het polariseren is.
Niemand heeft oplossingen. Die zijn er ook niet. Nog niet.
Sander krijgt op de valreep nog een sneer van Gerdi over een polariserende tweet die hij had geplaatst. Sander is blij dat dit z’n laatste uitzending was. Jort gaat het van hem overnemen. Dat vind ik dan weer leuk. Maar dat terzijde. Welmoed neemt gemaakt afscheid van Sander. Met afstandsknuffel. Ze is net Elsa uit Frozen.
Het gemiste punt in het debat is dat de polarisatie tussen Dor Hout en Jonge Twijg er altijd al is geweest. We maken ons druk over een onderwerp dat bij het leven hoort. Altijd smeult. De gasten bij Op1 hebben geen idee dat het smeulende vuurtje door hen verder wordt opgestookt. En nog erger: het besef ontbreekt dat het ook nog eens geen reet uitmaakt. Elke zin die over jong of over oud gaat werkt als benzine op vuur. Niet te voorkomen. We kunnen het alleen tot zijn natuurlijke, smeulende staat terugbrengen als we corona uitroeien. Of tegen kunnen vaccineren. Dan moeten alle parasietjes met groot bereik, die corona misbruiken door een kant te kiezen, weer terug in hun hol om iets nieuws te verzinnen.
Oud en Jong. We hebben elkaar nodig.
Dat kan best op afstand.
