Het Horloge

Fleur (6) heeft een horloge. Niet zomaar een horloge. Nee zeg, wat denk je wel niet! Een Smart Watch! Fleur kan niet klokkijken. Althans nog niet volledig. Tellen kan ze. Rekenen kan ze. Maar klokkijken interesseert haar maar zeer matig. Op z’n zachts gezegd. Leren klokkijken neemt meer tijd in beslag dan ze er aan wenst te besteden. Hele en halve uren gaat nog wel. Maar dan haakt ze af. Papa en mama laten het ook een beetje afweten. Geen zin om elke keer de strijd aan te gaan. Met de Smart Watch kunnen onverwacht veel nuttige dingen, maar heeft ook ontegenzeggelijk een downside. We kunnen haar bellen. Zij ons ook.

Fleur mag sinds kort in haar eentje naar de speeltuin. De speeltuin in ons volksbuurtje is niet ver weg, maar wel nét buiten ons blikveld. Opmerkelijk snel heeft Fleurtje door hoe de pols-tv werkt. Er zit een heuse SIM kaart in. Verschillende gesprekken zijn al nodig geweest om haar te doordringen van het begrip beltegoed. Met haar nieuwe aanwinst kan ze maar twee voorgeprogrammeerde nummers bellen. Mama en Papa. Uiteraard is het leuk om afwisselend mama en papa te bellen. Zo vaak mogelijk. Tien euro down the drain met onzin gesprekken maar wel veel plezier. Binnen één dag.

We worden op de hoogte gehouden van zaken met hoge urgentie. “Hallo mama, ik heb mijn jas uitgedaan! Nou, doei!” Zelden krijgen we de kans iets terug te zeggen of Fleur verbreekt het contact. “Hoi papa! Een jongen doet stom! Wil je komen?” Ik krijg er iets tussen: “Kan je het zelf oplossen?” Fleur: “Ja hoor, nou doei!” En zo gaat het de hele tijd door. Nauwelijks tijd om te spelen. Vooral als er veel kinderen zijn. Allemaal willen ze zien hoe het werkt.

De laatste keer dat ze belt is om aan te kondigen dat ze naar huis komt. “Ik kom nu naar huis! Joep, doei, mazzel, dag!” Niks kon ik antwoorden. Joep, doei, mazzel, dag heeft ze via mijn broer van mij. Af en toe gebruik ik die woorden snel achter elkaar om duidelijk te maken dat mijn geëiste interesse is opgebruikt. Fleur heeft het opgeslagen. In my face, bam! En ik vind het geweldig. Ouders die op hun woorden letten, missen veel leuks.

Als Fleur naar de speeltuin gaat kan ze twee routes kiezen. Ik wil dat ze de route neemt waarbij ze maar één straatje hoeft over te steken. Fleur kiest liever degene met twee oversteek verplichtingen. Haar horloge doet haar de voorwaarden vergeten die wij hebben opgesteld, om alleen naar de speeltuin te mogen. Regel 1 is links-rechts-links kijken vóór het oversteken. Al een paar keer heb ik haar driftig zien friemelen aan haar Smart Watch terwijl ze oversteekt. Gelukkig wonen we in een rustig buurtje met veel drempels.

Een nieuw gesprek zit er aan te komen. Het beltegoed verhaal zit er nu wel in. Nu het oversteek verhaal.

Liever geen ‘joep-doei-mazzel-dag’ door een auto.