Als er een hoger wezen bestaat, heeft Hij wél genoeg testlocaties. Ik ben er één van. Sinds de ontdekking van De Kiezel zit er bij elke diagnose een ‘maar’. Vandaag kreeg ik via een telefoontje van de behandelend chirurg (de Noord Italiaan) een flinke ‘maar’ extra. Het was al een soap. Het wordt nu As The World Turns. De soap der soaps. Extreem langdradig. Zonder eind. In zijn vrolijk makende Italiaans Nederlandse spraakstorm, zat een nare boodschap.
Twee radiologen zijn het niet eens over de beoordeling van de schade die mijn Kiezel aanricht. Hij groeit explosief. Tot zover de consensus. De een denkt dat het kraakbeen is aangetast. En de ander denkt van niet. Terwijl de chirurg met mij aan de telefoon hangt is hij een mail aan het opstellen naar de twee radiologen. Een conferentie moet worden belegd! Ik voel me bijna belangrijk. Als de tumor niet is uitgezaaid naar het kraakbeen kan de ingezette procedure worden vervolgd. PET-scan, maskertje, bestraling, chemo en 7 weken later klaar. Nee, geen maar…KLAAR! In geval van uitzaaiing naar het kraakbeen moet mijn strottenhoofd eruit, inclusief stembanden. Vreten via een rietje en praten door een apparaatje met een stem die de mijne niet is. En er is nog een maar…
Volgende week vrijdag moet ik me melden op de poli voor uitsluitsel. Dan moet ook de PET-scan gedaan zijn om vast gesteld te hebben dat die kolere Kiezel niet ook nog stiekem naar beneden is afgezakt. Darmen, maag, nieren, hart, lever enz. Het strooigoed zou door het lymfesysteem kunnen zijn verspreid. Wat me in dat geval te wachten staat weet ik niet. Wil ik ook nog niet weten. Ik heb nu al meer info dan me lief is. Linda zit naast me terwijl ik dit nieuws krijg. De telefoon staat op speaker want Linda wil alles weten. Ze houdt het niet meer en barst uit in een onbedaarlijke huilbui. Ik schrik ervan. Ik wil haar troosten maar dat kan niet. We mogen niet te dicht bij elkaar zijn. Ze heeft nog steeds koorts en morgen is haar test. Ik vraag of ze me aan wil kijken en maak een grapje. Ze lacht door haar tranen heen. Gelukkig. Bergopwaarts.
Zo voelen al die bejaarden zich die al die maanden opgesloten zijn geweest en achter plexiglas zich een knuffel moeten indenken. Ik kan me al aardig in hen inleven. Nu kan ik me met ze vereenzelvigen. Ik bén een van hen. Voor even, hoop ik. Voor mezelf kan ik het relativeren. Voor anderen bloedt mijn hart.
Fleur is gelukkig om ons heen komen dartelen. We zijn er weer bovenop.
Fleur heelt alles.
Mij blijven lezen? Steun me dan via
vadertje.backme.org
🧡🤞Even niet te veel woorden, wel een bekentenis; mijn moeder is jaren geleden overleden, maar steeds als er iets moeilijks is ‘praat’ ik met haar. Dat praten is een soort bidden, maar dan anders. Ik vraag haar ook wel dingen voor me te doen, niet zozeer voor mezelf, maar voor andere mensen. Voor mijn zusje met alvleesklierkanker, mijn tante met dementie, mijn jongste met eierstokkanker, een vriendin met borstkanker.
Straks ‘praat’ ik nog even met haar, En ik ga haar vragen iets voor me te doen, voor jou en voor Linda en voor Fleur, maar ook voor Pim en alle andere mensen die je lief zijn; ik vraag of ze jullie veel liefde wil geven, alles wat ze missen kan. Zodat jullie allemaal de komende tijd een beetje doorkomen en Jou gegund zal worden dat je nog heel veel mooie jaren tegemoet kunt zien.
Dat ga ik bespreken met m’n moeder. Dat ‘bid’ ik haar.
Menno, probeer lekker te slapen straks, morgen weer een nieuwe dag, zeker weten👊🤞🧡
Irma
Wat mooi! Dank je wel. Ik ga dit zeker met mijn gezin delen.
Lam geslagen lees ik dit bericht , wat oneerlijk dit . Net opa geworden ook . Godsamme wat een kutzooi !!
Ik hou me vast aan de gedachte , dat er geen uitzaaiingen in t kraakbeen zijn . Ze zitten er wel vaker naast.
Bid iedere dag voor je en brand kaarsen , atheïst of niet ! De wereld staat op z’n kop voor jullie en ons .
Als we wat kunnen doen nmw geef t aan.
Mijn hart bloed vriend en lieve dochter en kleindochter
Dank je wel, Han. Ik prijs me gelukkig met jullie in mijn leven.