Ik heb niks met grenzen. We leven allemaal op dezelfde rotte appel. Niemand kan er wat aan doen waar het geboren is. Iedereen heeft evenveel recht om geluk na te jagen. Grenzen hebben daarin voor onderscheid gezorgd. Onder andere. Onze vanzelfsprekende rechten gelden in tal van landen niet. Nu kan ik daar wel over doormekkeren, maar ik ben nu eenmaal geboren in Nederland. Mazzel gehad. Had ook Sierra Leone kunnen zijn. Of Israël. Of Palestina. Of China. Of elk ander door God verstoken oord. Nederland is rijk. Heeft een democratie. En is hulpvaardig aan de minder bedeelde medemens. Binnen en buitenshuis. Net zoals de wereld is veranderd, is ook Nederland veranderd. Niet ten goede. Ooit gidsland, nu op z’n best een matige middenmoter. In de rol van gidsland voelde ik me thuis. Het voelt lekker als anderen je gelijk geven en je daarom na gaan doen.
Wat is er gebeurd?
Helemaal niks. We zijn stil gaan staan. Op onze lauweren rusten. Heilig verklaren van de schatkist. Zelfverrijking. We zijn verworden van protestland tegen wereldproblemen, tot opheflandje over binnenlandse relletjes. Gidsland voor drugsbeleid. Goed ingezet, niet afgemaakt. Laten voor wat het is, zodat de belasting kan harken. Nu lachen ze zelfs in de V.S. om ons drugsbeleid. Daar zijn ze in recordtempo van ‘schandalig drugsbeleid van Nederland’ naar ‘gereguleerde plantages’ gestormd. Wij hebben alleen naar beneden gekeken. Of onze zakken groot genoeg zijn. Al jaren geen visie meer. Niet dat ik het erg vind om in de middenmoot te hangen. Zal me worst wezen. Dan wil ik er alleen ook niks van merken. En daar wringt de schoen.
Het merendeel van ons rijke volkje verveelt zich kennelijk nogal snel. En bij gebrek aan interesse voor wereldpolitiek, keren we onze met azijnzuur gevulde braakzakken richting directe omgeving. Over werkelijk elke fout geachte opmerking of grap wordt razendsnel een tijdlijn of andersoortige historie uitgeplozen. Totdat genoeg drek is verzameld om iemand in te verzuipen en te begraven. Akwasi, Simons, Wilders, Klaver, Thunberg, Tan, M., Kelder, Rutte, Halsema, Bruls, van Dissel, Baudet, Derksen, Genee, De Boer en onuitputtelijk veel meer. Allemaal zijn ze de pineut. Bodyshaming is not done, maar je moet na het sporten wel je onderbroek aanhouden bij het douchen. Onverenigbare dubbele moraal. Iedereen heeft tegenwoordig een halo boven z’n hoofd hangen. Meningen wapperen met de likes en volgers mee. Hashtagje hier, joetjoepfilmpie daar. Hoppa, weer een paar ruggen rijker.
Stiktatuur. Ik wil, ik moet, ik zeg, ik ik ik. Van een open, vernieuwende, zorgzame samenleving zien we nauwelijks iets meer terug. Migranten moeten óf massaal blijven óf massaal oprotten. Kort door de bocht? Niet heel erg, ben ik bang. Natuurlijk zijn er wel mensen die over serieuze, lange termijn oplossingen nadenken. Ze dunnen uit. En erger, niemand luistert. Te druk met zichzelf. En hun zeepbelletje. Het eigen o zo belangrijke agendaatje. Graag zou ik weer de sensatie voelen dat ik in een stroomversnelling van een volkerenvaart zit. We roeien tegen de waterval op. De ballon van onze mooie bestaan wordt langzaam maar zeker op zijn elasticiteit getest. Hij staat op knappen.
Mijn moeder zei altijd:
“Wie niet horen wil, die moet maar voelen.”
Het wordt een pak slaag zonder weerga.
Meer van dit? Sten me dan via:
vadertje.backme.org
Je krijgt een berg, het kost een beetje.
