Trump heeft zelf bekend gemaakt dat hij en zijn vrouw besmet zijn met het Covid-19 virus. Via Twitter. Uiteraard barst er een storm aan reacties los op Social Media. Van doodsverwensingen tot beterschapswensen. En alles daar tussen in. Trump zorgt altijd voor roering. Een columniste schreef op twitter dat zij niet begrijpt dat mensen die hier de ironie in zien, ’s ochtends nog hun veters kunnen strikken. Dan zit ik meteen op de kast. Wat denkt dat mens wel niet? Dat haar morele meetlatje mij zomaar even mag meten? Rot toch op, zeg. Ik wens Trump niet dood. Maar ik laat me door niemand de ironie hiervan ontzeggen. Noch ga ik me daar schuldig om voelen.
En ironisch is het zeker. De nr. 1 jokkebrok van de wereld heeft het virus ontkend, gebagatelliseerd en door zijn land laten woeden. “One day it will just disappear,” zei Trump niet zo lang geleden over het virus. En nu heeft hij het zelf. En zijn vrouw. Ironie. Zij zullen ongetwijfeld de beste zorg krijgen die het land te bieden heeft. Want ze zijn nu eenmaal POTUS en FLOTUS. Daar worden wel twee IC-bedden voor vrijgemaakt. Een team van specialisten staat vast al klaar. Het is ze gegund. Ik ben menselijk genoeg om ze niet het graf in te wensen. Ik vraag me af of dat wederzijds is. Maar goed. Dat moet je los van elkaar zien.
Wel hoop ik dat hij zó ziek wordt dat ‘m dat wat nieuwe inzichten verschaft. Noem het ‘het licht zien,’ zo je wilt. Er kunnen nog wel wat humane eigenschappen van Trump een zetje in de rug gebruiken. Mensen lukt dat niet. Een virus misschien wel. Trump heeft de hele wereld een flink stuk gekker gemaakt. Mensen die ik hoog heb zitten, twijfelen publiekelijk aan de waarheid van dit bericht. Ze speculeren dat het een verkiezingsstunt is of een ander Trump-doel dient. Qanon moet dit met genoegen aanzien. In het pre-Trump tijdperk kwam dat niet bij ze op. Weldenkende mensen zien er plotseling uit als complotwappies. Zo werkt dat dus. Het gaat ongemerkt. Het lontje heeft het kruitvat bereikt. Niets is er voor ze veranderd. Denken ze.
Sinds ik van het bestaan van Trump weet, verafschuw ik de man. Een ultra-rechtse, racistische, leugenachtige, schreeuwende blaaskaak zonder weerga. Ik begrijp ook niks van zijn volgelingen. Blindelings achter iemand aanlopen wiens enige heilige doel zijn eigen ego is. Zijn leugens zijn zo evident dat een 3 jarige kleuter ze nog doorziet. En toch wordt hij door zijn volgelingen op handen gedragen. Feiten lijken niet uit te maken. Realiteit niet. Helemaal niks. Al kakt-ie morgen live op televisie (FOX natuurlijk) het oval office onder, verliest Trump nog niet één volgeling. Hij hoeft alleen maar een statement te maken. Hij is de enige die waarschijnlijk zonder gevolgen een Amerikaanse vlag in de fik kan steken.
Waar ik nóg minder van begrijp zijn de fanatieke fans van Trump in Nederland. Vergis je niet. Zij zitten in alle lagen van de bevolking. Van wappie tot intellectueel. Ze zitten wel allemaal op rechts of nog verder die kant op. Uiteraard. Zij genieten van Trump’s idiote beslissingen, zijn rare gedrag en verdedigen hem met hand en tand. Waarom? Los van of je Trump nu wel of niet mag, hij is president van de VS. Hij geeft geen ‘rat’s ass’ om de rest van de wereld. Laat staan Nederland. Medeburgers van mij en jou zijn om 2 uur ’s nachts opgestaan om vanaf 3 uur te kunnen kijken naar het ‘debat’ tussen Biden en Trump. Het Debat der Dementen. Nou vraag ik je. Lachwekkend triest. Ik kan mijn vinger er (nog) niet opleggen. Jij?
Ik kom niet veel verder dan: “Rare jongens, die Hollanders.”
Met dank aan Obelix.
