De Kiezel 17 – Een lampje in mijn buik

Ik ben niet snel chagrijnig. Echt niet. Er zijn maar een paar oorzaken die een acute vorm van chagrijn kunnen veroorzaken. De belangrijkste: geen koffie ’s ochtends. Vanochtend was zo’n ochtend. Bij ons thuis staan altijd drie bussen gevuld met koffiepads binnen handbereik. Ik hou de hoeveelheid altijd nauwgezet in de gaten. Logisch. Ik ben de grootverbruiker. Als ik de laatste zak met koffiepads heb opengemaakt om de bussen bij te vullen, zet ik het logistieke proces in gang. Met andere woorden: ik brul tegen Linda dat de koffie bijna op is. Dat klinkt onaardig, maar is niet zo bedoeld. Als mijn stemvolume boven het gemiddelde gespreksniveau uitstijgt, dan klinkt dat als brullen. Sinds De Kiezel is dat alleen maar erger geworden. Ergens is dat gisteren mis gegaan. Waarschijnlijk door de hectiek van een ziekenhuisdag. Geen brul, geen koffie. Ik was veroordeeld tot een cafeïnevrije koffiepad. Bah. Chagrijnig. Instant.

Mijn chagrijn inhoudend zie ik hoe Linda geniet van de laatste échte bak koffie. Ik gun het haar. Nou ja, een beetje. Na de valse start liep de voorbereiding op weer een ziekenhuisdag voorspoedig. Op tijd melden we ons in het AUMC afdeling Q bij de receptie. Het KNO terrein. Na té lang te hebben moeten wachten voor deze spoedafspraak hebben we een voorlichtingsgesprek over het plaatsen van een maagsonde. Het is een lang gesprek waarin de arts haar uiterste best doet geen detail onbesproken te laten. Dat lijkt gelukt, gezien de duur van het gesprek. De kans op elke complicatie die bij deze ingreep kan plaatshebben, is minder dan 5 procent.

Met een roesje zal ik in slaap worden gebracht en een slangetje met koplampen daalt af in de tunnels van mijn ingewanden. In de maag wordt het groot licht aangezet en het OK licht uit. Op zoek naar de plek waar licht door de buikwand naar buiten komt. Daar ergens zal geprikt worden en een slangetje worden aangebracht. Die gaat op slot tot het nodig is. Tweemaal daags draaien alstublieft. Om vergroeiing te voorkomen. Dank u.

Tijdens het prikken moet een echo ervoor zorgen dat er geen andere delen worden doorboord. Zoals aderen en darmen. Als dit proces allemaal goed verloopt mag ik op zaal uitslapen en ook een nachtje in de hoofdstad verblijven. Als ik die nacht zonder problemen doorsta, mag ik de volgend dag naar huis. Ergens volgende week en anders in de eerste week van de bestraling zal de sonde worden geplaatst. Ik hoop op volgende week.

Vanuit de KNO afdeling worden we doorgestuurd naar Bloedafname. Voor de zoveelste keer word ik geprikt. Stollingswaarden, rode bloedcellen en bloedplaatjes moeten in orde zijn. Dat zijn ze. Maar dat weten ze daar nog niet. Dus prikken. Volgende week dinsdag nog één voorbereidingsgesprek. Oncologie, dinsdag 20 oktober. We mogen naar huis.

Eerst koffie inslaan.