Lieve facebook-vrienden, Vanmorgen was ik verdrietig. Toen was ik boos. Nu ben ik vooral bang. Zoals een aantal van jullie al weten, is mijn vader ziek. Behoorlijk ziek. Hij heeft keelkanker. Vrijdag hebben de artsen hem een keuze voorgelegd die eigenlijk geen keuze is. Zijn strottenhoofd moet eruit of de, toch al niet rooskleurige, kansen op overleven worden nog eens flink kleiner. Dus hij moet binnen nu en een paar weken onder het mes. Vanmorgen schreef mijn vader een column:
Lieve Fleur, hier is mijn stem (https://bastapunt.com/…/25/lieve-fleur-hier-is-mijn-stem/).
Die kwam wel even binnen, dus ik was verdrietig. Terwijl mijn tranen nog aan het opdrogen waren las ik het bericht van politie Hilversum over de 300 mensen die een illegaal feestje bijwoonden bij Anna’s hoeve. Toen was ik boos.Ik begrijp best dat mensen Covid zat zijn. Ben ik ook. Ik snap ook best dat mensen er niet bang voor zijn. Als je gezond bent is de kans niet zo groot dat je er dood aan gaat. Ook snap ik dat sommige mensen de regering niet vertrouwen. Er zitten flink wat eikels tussen daar in Den haag. Wat je reden ook is, de consequenties zijn wel echt. Of je het nu gelooft of niet, de capaciteit in de ziekenhuizen ligt onder druk. Het ziekenhuis waar mijn vader zijn operatie straks heeft, heeft het aantal operaties al flink moeten afschalen. Ook die voor kankerpatiënten.
Dus ik ben bang. Bang dat de onmogelijke keuze die mijn vader moet maken voor niets zal zijn. Bang dat het opgeven van zijn stem te laat zal zijn door de beperkte capaciteit van het ziekenhuis. Bang dat hij dood zal gaan. Bang dat mijn pasgeboren zoon zijn opa nooit zal kunnen leren kennen, omdat er mensen naar een feestje willen. Dus ik wil jullie vragen, lieve facebook-vrienden, ondanks dat het voor jou misschien niet zo belangrijk lijkt; hou nog even vol.
Zorg ervoor dat je niet ziek wordt en dat je geen anderen aan kunt steken. Zorg ervoor dat er een plek blijft voor mijn vader om geopereerd te kunnen worden. En voor alle andere vaders, dochters, zoons, moeder, zussen en broers die niet kunnen wachten op een operatie. Als jullie dat doen, geef ik een feestje als het over is. Kunnen we het inhalen. Nodig ik mijn vader ook uit.
Lieve Natasja,
Via facebook wilde ik liever niet reageren. Dit plekje ken ik al even, leek me beter. Je hebt het schrijven een beetje van je vader, lijkt me. Ook jij kunt goed onder woorden brengen wat je bedoelt te zeggen. En je hebt gelijk, groot gelijk. Zoveel mensen die de noodzaak van voorzichtig zijn niet wensen te onderkennen en zoveel mensen die met spannende theorieën het hele Covid probleem onderschoffelen en naar sprookjesland verwijzen. Mensen zoals jouw vader en velen met hem komen in het gedrang als ziekenhuizen vol lopen (en dat gebeurt, evenals het afschalen van reguliere behandelingen). Je kunt niet zoveel uitrichten in je uppie tegen al die stomme mensen die weigeren enige consideratie te hebben voor meer kwetsbare mensen onder ons. Kan me voorstellen dat je jezelf knap machteloos voelt. Veel kun je niet doen, het is nu aan de artsen. Probeer wat vertrouwen te hebben. Dat is moeilijk, maar doe toch een poging. Men kan veel, ik ben daar op dit moment het levende bewijs van, evenals mijn jongste dochter. Geniet van Pim, je man, je vader, het leven. Morgen is het niet voorbij, geloof me.
Ik wil dat je weet dat mijn hele gezin (en dat is best groot) zich stevig aan de regels houdt en mocht er een onverlaat zijn, die in jeugdige overmoed toch even een misser maakt dan is er een pittige verpleegkundige in onze familie die even stevig de touwtjes aanhaalt, gegarandeerd👊. Ik hoop dat steeds meer mensen je oproep zullen steunen, gewoon, om naast je vader, alle mensen die dat nodig hebben, een plaatsje in de gezondheidszorg te kunnen blijven bieden.
Heel veel sterkte de komende tijd en vergeet niet af en toe te lachen, goed voor jou en je naasten. 🤞🧡
Irma
Lieve Irma, bedankt voor je steun en bemoedigende woorden. Ik blijf zeker positief en, belangrijker nog, mijn vader ook. Vanmorgen was het contrast even zo groot, dat ik toch wat van me moest laten horen. Na jouw reactie besef ik me weer des te meer dat de meeste mensen wel rekening houden met anderen en dat doet me goed. Bedankt!