Vrijheid

Ik heb altijd met wantrouwen naar clubjes gekeken. Van welke pluimage dan ook. Clubjes is eigenlijk het ouderwetse woord voor bubbel. En we weten allemaal wat er mis is met bubbels. In de sport is het allemaal nog leuk en aardig. Je bent voor Ajax, dus tegen Feyenoord. En andersom. Clubliefde voor alles. Clubje verliest en je bent in rouw. Clubje wint en de euforie is grenzeloos. En dan naar huis. Onschuldig, afgezien van de randdebielen die overal een vechtpartij van willen maken. De hooligans.

De metafoor is makkelijk door te trekken naar de samenleving. Daar waar het om het ‘echie’ gaat. Bubbelen doen we overal in het dagelijks leven. En met een laptop op schoot durf je nog wat harder te schreeuwen dan normaal. Als je ergens een mening over hebt. En die hebben we massaal. Dan zit je al snel in een bubbel. Zonder dat je dat per se in de gaten hoeft te hebben. Mensen zijn het met je eens. Altijd fijn. Het zijn nog leuke mensen ook. Kijk eens aan. Een leuk groepje mensen zelfs. Het kan niet op. Bam! Bubbel ingetrokken. Omdat het onmogelijk is om je tussen bubbels te bewegen, zie ik mezelf maar voor het gemak als bubbelhopper, zonder doel.

Net zoals iedereen heb ik overal een mening over. Soms wil die worden gehoord. Soms niet. Delen van een mening is het startpunt van het bubbelhopparcours. Geblinddoekt, want je weet nooit waar je terecht komt. Uit de gratie ben je sneller dan erin. Het zal me worst wezen. Ik vind mezelf dusdanig belangrijk dat ik niet wil versmelten in een groter geheel. Ik ken ondertussen heel veel verstandige mensen, die heel veel verstandige woorden spreken. Bijna altijd kom ik iets tegen waarvan ik denk: “Getver, denk je dat echt?”. En dan hop ik door.

Ik kan het rustig een keer eens zijn met Wilders of Baudet zonder dat ik gevaar loop in hun bubbel terecht te komen. Het is ook fijn dat je niet in een bubbel terechtkomt die alles en iedereen buiten hun bubbel bij voorbaat ongelijk geven. Ik gruwel van Wilders en al helemaal van Baudet. Een paar keer ben ik het in ieder geval met Wilders eens geweest. Bijvoorbeeld in het zorgdebat. Als iemand maar vaak genoeg praat, komt er vanzelf wel een keer iets uit waar je het mee eens bent. Ik kan en durf dat rustig te zeggen, omdat ik niemand in mijn buurt hoef die me daarom ‘minder’ acht.

Als we echt vrij willen leven moeten we de bubbels vernietigen. En gezien het verongelijkte geblaat in de media over de aantasting van onze vrijheid, willen we dat héél erg graag.

Ik denk dat vrijheid niet het grootste goed is. Geluk moet dat zijn. En dat kan onder allerlei omstandigheden. Vrijheid is daar niet per se voor nodig. Het is een menselijke noodzaak om gelukkig te zijn. Dat geeft je het gevoel dat het leven nog enige zin heeft. In vrijheid kan je doodongelukkig zijn.

In geluk niet.