Ik haat het als mensen dat bij mij doen. En nu heb ik het zelf gedaan. Bij Eva Hoeke, nota bene. Ongevraagd advies geven. Of beter gezegd: ongevraagd iemand aanbevelen. Achteraf heb ik er niet eens spijt van en hoop ik dat ze het gewoon doet. Ik zou het niet doen. Te cynisch geworden door alle onzin-aanbevelingen die ik naar me toegeworpen heb gekregen. Ik acht de kans klein dat Eva ’t wel doet (“Thanks, ik hou het in gedachten”, was haar vriendelijke antwoord). Als ik zoiets schrijf dan denk ik daar vrijwel altijd bij: “joh, sodemieter op”. Dus moet ik glimlachen. Ik hoop dat ze dat erbij dacht.
Het gaat om het volgende. In haar column voor Volkskrant Magazine van 28 november noemt ze haar terugkerende rugpijn. Ik heb haar daar vaker over gehoord. Rugpijn is vervelend en kan zomaar een hele dag naar de gallemiezen helpen. Ik weet er alles van. Ik ben, tegen wil en dank, ervaringsdeskundige op het gebied van medische hulpverlening geworden. Door mijn vele kwalen heb ik aardig wat medische kennis verkregen. Zo ook enige kennis van manuele therapie (kraken). Ik heb door te zwaar en te veel tillen een nekhernia en een zo goed als permanente pijn in mijn onderrug. In elkaar geschoven wervels.
Mezelf eindeloos laten behandelen in een behandelplan dat langzaam je leven overneemt, heb ik nooit toegestaan. Alleen al de gedachte aan dat gefriemel aan je lijf doet me huiveren. Dan maar liever rugpijn. Totdat vrouw Linda ingreep. Vrouw Linda had al 4 jaar last van ondragelijke pijn in haar schouder, waardoor zij één arm niet meer boven schouderhoogte op kon tillen. Dat heeft vrouw Linda bijna tot waanzin gedreven. Niet in de laatste plaats door allerlei (alternatieve) behandelingen die zij heeft ondergaan. Van fysiotherapie tot acupunctuur. En nog een berg van soortgelijke behandelingen. Totdat ze, via een collega, een tip kreeg: Meine Veldman in Bilthoven.
Ze stond erop dat ik meeging. Ik ga al met tegenzin naar mijn eigen huisarts, laat staan naar een behandelmeneer die ik niet ken. Maar vrouw Linda kan heel overtuigend zijn. Het is in sommige gevallen beter voor jezelf en voor de omgeving om even door die zure appel heen te bijten en haar instructies te volgen. Tenzij je geniet van wekenlange (mentale) martelingen achteraf. Ik doe dat niet, waardoor de keuze snel was gemaakt.
Ik wacht in de auto terwijl vrouw Linda in de praktijk wordt behandeld door Meine Veldman. Na 5 minuten stond ze huilend bij de auto. Ik schrok en vroeg vrouw Linda wat er aan de hand was. Het bleken tranen van blijdschap. 4 jaar pijn binnen 5 minuten weg. Eén kleine oefening mee voor thuis. Onderhoud. Arm weer gestrekt omhoog. Ook weer voor het eerst in vier jaar. Dat was vrouw Linda’s wonderverhaal.
Het mijne is ongeveer hetzelfde. Al moet ik ongeveer elke 3 maanden steeds één keer terugkeren voor een korte behandeling. Dan is de boel weer in elkaar gedonderd. Een kleine prijs voor 3 maanden pijnvrij rondlopen. Ook mijn behandeling is binnen 5 minuten klaar. Wonderbaarlijke man. Hij doet het al zijn hele leven en zal niet ver van zijn pensioen afzitten. Binnen recordtijd heeft hij geanalyseerd waar het probleem zit en wat hij eraan kan doen. Hij heeft maar één nadeel. Hij is door veel mensen ‘ontdekt’, en heeft daarom een behoorlijke wachtlijst. Meestal duurt het een paar weken voordat je aan de beurt bent. Als je eenmaal aan de beurt bent geweest, ben je wel maandenlang pijnvrij.
Geen beter gevoel dan ’s ochtends wakker worden, rechtop in je nest gaan zitten, je uitrekken en denken: “Verrek! Geen pijn!”
Ongevraagd advies. Graag gedaan.
