Kerst is niet aan mij besteed. Ik heb nooit goed begrepen waarom mensen juist in die twee dagen zo nodig bij elkaar op schoot moeten gaan zitten. Niks begrijp ik van de drang om mensen die elkaar niet mogen bij elkaar te brengen, in de hoop dat Kerst ervoor zorgt dat het weer allemaal goed komt. Nu heb ik daar binnen mijn familie weinig last van. Iedereen kan daar met elkaar door dezelfde deur, maar dat is wel eens anders geweest in mijn vorige levens. Ik dank corona daarvoor dit jaar. Geen overdadige bacchanalen met veel te veel eten en drank. Althans in vergelijking met vorige jaren. Twee kerstdagen met een paar gasten. Prima. Geen gemaakt theater met mensen die je normaal gesproken ook niet opzoekt. Corona tegen hypocrisie. Is het toch nog ergens goed voor.
Voor wat betreft de gelovige medemens kan ik me nog wel iets bij een viering voorstellen. Al is het een heidens feest dat door de Christenen is geadopteerd, het staat symbool voor de geboorte van Jezus. En als je Christen bent, dan wil je dat vieren. Dat snap ik. Het is alleen allang niet meer van jullie. Het is een volksfeest ten behoeve van kapitaalvergaring en consumptie. Alles moet worden opgetuigd en verlicht. Elk jaar meer en gekker. Ruim een miljard geven we uit aan kerstinkopen. Bij elke overheidsuitgave zetten we torenhoge vraagtekens, maar als het om ons eigen consumptiegedrag gaat zijn de antwoorden schokkend stupide. “Het is traditie” en “het is toch gezellig” en “tijd om eens flink uit te pakken na zo’n jaar.” Maakt niet uit als je de rest van het jaar de hufter hebt uitgehangen, als je met kerst lief bent voor elkaar is alles weer goed. De tijd van vergeving.
Supermarkten en warenhuizen spelen gretig in op dat gevoel. Geen reclame zonder ‘een brok in je keel’ gevoel. Lief zijn voor elkaar. Onbaatzuchtig. Vooral veel kinderen die van alles en nog wat doen voor Oma, Opa, Moeder en Vader. Echte kinderen hebben buikpuin van het snoepen en janken om cadeautjes in deze periode. Het zal ze een bal jeuken of het vrede op aarde is. Als zij maar die barbie of transformer krijgen waar ze om hebben gevraagd. Kerstman, beware.
Overal ter wereld zie je staakt-het-vuren in de kersttijd om mekaar daarna weer vrolijk naar het hiernamaals te jagen. Vrede op Aarde. Maar niet te lang. Mensen zijn onverbeterlijk en de meeste weten het ook. In een steeds harder wordende samenleving met steeds grotere tegenstellingen, is de behoefte aan saamhorigheid nadrukkelijker aanwezig. Maar, Godallemachtig, mag het misschien ietsjes minder hysterisch allemaal. Over drie dagen zijn we met z’n allen minimaal 1 miljard euro lichter. Volgevreten buikpijn hebben we ervoor teruggekregen.
Daar hadden we toch iets mooiers mee kunnen doen. Toch?
