Hoewel er niet veel te melden valt, toch een update. Het gaat namelijk wel gewoon door. De bestralingen. Kerst of geen Kerst, Oud & Nieuw; het maakt niet uit. Het moet door. Tot er 33 bestralingen zijn geweest. Na vandaag zijn het er 11. Eén derde. Ik kan nog steeds slikken. Lichte pijn is er nu aan weerzijden van waar ooit m’n adamsappel zat. Te behappen. Bijna letterlijk want ik kan nog ‘gewoon’ alles eten. Mits goed gekauwd. De anti-kotsklep zit er niet meer, dus ik moet uitkijken bij lekkere etenswaren die mij normaliter tot schransgedrag dwingen. Op m’n kop staan moet ik ook niet doen, dan loopt alles er vanzelf uit. Gelukkig deed ik dat al niet vaak.
Behalve de dagelijkse bestralingen (5 per week) moet ik mij wekelijks melden bij de mondhygiëniste, de diëtiste en de KNO arts van dienst. Vandaag was de diëtiste aan de beurt. Er zijn er verschillende en elke keer heb ik een ander. Zal met de dag van de week te maken hebben. De diëtiste van vandaag herkent me van vlak na de operatie (verwijdering Kiezel) en ik herken haar. Ze stelt haar routinematige vragen en weegt mijn lichaam. 76,4 kg. Uitstekend, oordeelt ze. Mijn oudste dochter, die mij vandaag heeft gebracht, stelt een paar vragen in opdracht van vrouw Linda. En zowaar ook één van mijzelf. De PEG-sonde zit nog steeds in mijn buik en heeft een houdbaarheidsduur van 12 weken. Nog voor de Kiezelverwijdering is de PEG in mijn maag gezet. En hij slibt dicht. De diëtiste belooft een mail naar de PEG specialist te sturen. Ik kan hem nog nodig hebben.
Het is niet vanzelfsprekend dat ik de hele bestralingsperiode kan blijven slikken. De stoute celletjes worden vernietigd, maar de goeie hebben daardoor ook flink te lijden. Ik ga een kritieke fase van de bestralingen in en het kan alle kanten op. Vrij snel heeft de diëtiste haar routine afgewerkt en kan ik naar de bestraling toe. Die is, niet toevallig, op dezelfde afdeling gevestigd. Zelfde receptie. Heel praktisch. Dochter Natasja meldt bij de receptie dat ik nog veel bloed uit de stoma en of daar even overleg over kan plaatsvinden met de KNO arts. Ondertussen word ik opgeroepen voor bestraling. Dochter Natasja mist dat moment, maar weet ongeveer waar ik uithang. De bestraling verloopt probleemloos en met 10 minuten ben ik klaar. Mini kippengaas van het Masker afgedrukt op mijn neus. Zoals altijd het enige zichtbare spoor van de bestraling.
De receptie heeft dochter Natasja gevraagd of het verzoek tot overleg met een KNO arts over de bloedingen in mijn stoma kunnen wachten tot morgen. Dan staat er namelijk sowieso een afspraak met een KNO arts gepland. Ik vind het best. Drukke ochtend denkt ik alleen maar als ik er de agenda van mijn telefoon op nasla. 9:15 Mondhygiëniste, 10:05 bestraling en daarna KNO arts. Eigenlijk is het helemaal niet druk. Maar nu wel. Overal word ik moe van. Ik weet nu al dat als ik morgen thuiskom, ik de rest van de middag lig te slapen.
Behalve het gevoel van machteloze nutteloosheid dat ik maar niet kan afschudden, vind ik slapen prima. Des te eerder is het allemaal voorbij.
Twee derde nog.
De Korrelkronieken is het vervolg op de Kiezelkronieken en loopt door onder dezelfde header “Kiezelkronieken”. De naamsverandering is logisch omdat de Kiezel is verwijderd en nog slechts wat ‘korrels’ moeten worden verpulverd.
