Bovenstaande video is een gelukwens van mijn schoonouders. Een indrukwekkend en ontroerend gebaar. Prachtig vormgegeven door het KWF. Omdat ik, mede door kanker, niet veel meer kan dan schrijven, heb ik iets bedacht om mezelf, maar vooral het KWF maandelijks te helpen. Ik heb dat opgeschreven in een column: Lieverdjes
Er hebben zich tot nu toe 12 mensen aangemeld. Die ik hierbij uit de grond van mijn hart dank. Maar het is niet genoeg. Wereldwijd wordt er op fondsen voor o.a. kankerbestrijding gekort vanwege die vreselijke pandemie. Covid 19. Ik snap dat best. Maar kankerbestrijding mag niet in het gedrang komen. 1 op de 3 mensen krijgt het. In wat voor vorm dan ook. Dat is heel erg veel. Schrikbarend veel. Mijn oma, mijn vader en ik weet niet hoeveel bekenden van mij zijn aan vormen van deze vreselijke ziekte bezweken. Dus vraag ik met klem nogmaals om een ieders hulp die het kan missen. Ga naar vadertje.backme.org en kies de € 6,= of € 8,= doneeroptie. Eenmalig doneren kan ook. Ik zorg ervoor dat de helft bij de kankerbestrijding terecht komt.
Ik kan dan overal over blijven schrijven en jullie dagelijks met mijn krabbels vermaken en krijgt het KWF maandelijks een substantiële bijdrage.
Ondertussen nader ikzelf de eindfase van mijn behandeling. De laatste loodjes. Het klopt dat die het zwaarst zijn. In ieder geval in dít geval. Bestraling nr. 25 van de 33 vandaag. Nog één volle week en dan nog 3 dagen. Tot nu toe heb ik geluk. Ik heb weliswaar allerlei ongemakken te verduren. Zoals vermoeidheid, doofheid, opgezette keel, kriebelhoest enzovoort, maar geen excessen. Wat ik te verduren heb, heeft zo’n beetje iedereen die deze behandeling moet ondergaan te verduren. Maar het kan erger. Ik kan nog steeds slikken en kan nog redelijk normaal eten. Ik heb nog geen sondevoeding nodig. Ik verlies nauwelijks gewicht. Dat kan lang niet iedereen zeggen in deze fase van de behandeling. Dat ik het getroffen heb zeg ik niet. Dat zou raar zijn als er een tumor uit je keel is gesneden, je zo goed als doofstom bent geworden en zo moe bent dat het je leven onevenredig beïnvloed.
Maar wel: Het kan erger. Het is goed om je dat te beseffen. Uit bescheidenheid kun je kracht putten. En uit hoop. Soms van je omgeving en soms vanuit jezelf. Het beste is allebei. Ik noem mezelf altijd een pessimistische optimist. Hopeloos en hoopvol kan ik zijn. Ik heb gelukkig een liefdevolle omgeving en zat om voor te leven. Ik heb mezelf hoop gegeven door mijn website bastapunt.com voor de aankomende 3 jaar gegarandeerd in de lucht te houden. Een rib uit mijn lijf, maar daarmee ga ik er impliciet vanuit dat ik er over 3 jaar nog ben. Dat moet van mezelf. Voor mezelf en voor anderen. Mijn dochters, mijn familie, mijn vrouw. Ik zou ze niet kunnen missen. Voor geen goud. Daarom heb ik besloten dat kanker mij niet kan doden.
Help mij en het KWF zodat kanker anderen óók niet kan doden.
Deel dit bericht. Op FB, Twitter en waar je maar kan. Alvast een dankbuiging van mij.
