Ik ben wel de laatste die een stemadvies zou moeten geven. Sinds het verhaal waar ik me aan vastklampte is verdwenen met zijn bedenker Asscher, ben ik zelf dolende. Mijn ervaringen met politieke grootmachten zijn altijd van korte duur geweest. Bij Asscher heeft het me heel lang dwars gezeten dat hij in mijn ogen een politieke broedermoord heeft gepleegd op Samson. Zijn passie, intelect en humor hebben mij uiteindelijk bij hem over de streep getrokken. En toen ging-ie alweer weg door de toeslagenaffaire. Meestal heb ik een plan B. In dit geval niet. Stemwijzers brengen mij niet wat ik zoek. Er is binnen de stemwijzers één vastigheidje. De PvdD komt steevast op plaats 3, vlak achter steeds weer 2 wisselende koplopers. Inmiddels heb ik besloten wat ik ga stemmen. Dat gaat niet van harte, maar het komt het meest in de buurt van mijn ontwikkelde filosofie ten aanzien van stemmen in het algemeen.
Het zal niemand verbazen als ik zeg dat ik uit een links nest kom. Mensen die regelmatig mijn columns lezen weten dat ik, mede dankzij mijn vader, ook een linkse rakker ben. Ik ben opgegroeid met Den Uyl. Onbetwist de nummer 1 van mijn politieke heldenlijst. Levendig kan ik me nog de debatten met Wiegel herinneren. Samen keek ik die met mijn vader. Mijn vader kwam zelf ook uit een links nest. Zijn vader, mijn opa, was wat je noemt een échte arbeider en vakbondsman. Mijn vader heeft zich in zijn leven opgewerkt tot reclamedirecteur van belang. Een rijk man is hij ermee geworden. Nu zouden we hem een salon-socialist noemen. Ik weet dat het in zijn bloed zat.
Ik ben nu eenmaal wat ouder (57) waardoor ik uit ervaring weet dat links en rechts niet meer hetzelfde zijn. In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was het ondenkbaar dat links en rechts in 1 kabinet zouden zitten. Links en rechts waren politieke aartsvijanden. Heel overzichtelijk, dat wel. Kok heeft daar allemaal een eind aan gemaakt. De tijd zal er wel rijp voor zijn geweest. Ik heb er nooit helemaal aan kunnen wennen. Wat mij toentertijd stoorde aan rechts, stoort me nog steeds. Het ontbreken van een moreel kompas. Een idee over een samenleving waarin iedereen een goed leven heeft. En naar aanleiding van dat idee politiek bedrijft. Een mooie graadmeter is of er in een land voedselbanken aanwezig zijn. Als dat zo is, is er iets mis met hoe de samenleving is ingericht.
Den Uyl stierf te vroeg. Asscher ging te vroeg weg. Jan Marijnissen stopte te vroeg. Eberhart van der Laan stierf te vroeg. Ik mis zelfs poldertje Kok. Er zit niemand meer in de tweede kamer of in het kabinet die er met kop en schouders bovenuitsteekt. Sommigen waardeer ik meer dan anderen, maar die dragen een stukje ideologie mee dat niet de mijne is. Jammer dat Renske me niet zo kan vermaken als dat Jan Marijnissen dat kon. Dan wil ik nog wel eens iets door de vingers zien.
Met al die vertwijfeling toch een stemadvies geven? Jazeker. Stem met je hart. Luister naar de verhalen van de mensen die verkiesbaar zijn. Als je door de retoriek heen luistert, hoor je wie vol passie een eerlijk idee heeft. En past dit verhaal bij je, stem er dan op! Laat je niet leiden door tactiek, ongenoegen of wraak. Uiteindelijk levert dat slechts onvrede bij jezelf op. Uiteraard moet je het natuurlijk zelf weten.
Maar ik stem met mijn hart. Nergens anders meer mee.
Lees ook Lieverdjes en help!
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren is cool en kan via vadertje.backme.org
