Toen het huishouden zijn vertrouwde loop weer had genomen, leek het mij verstandig om maar even te gaan liggen. Voordat ik in slaap viel hoopte ik dat vrouw Linda niet van alles in gang zou gaan zetten. Ik had de kracht niet meer om het haar nog even te vertellen. Toen ik wakker werd was er door vrouw Linda meer in gang gezet dat me lief was. Ze had gebeld met de huisarts, het ziekenhuis en geheim wapen: dochter Natasja.
Inmiddels was het ruimschoots middag en de huisarts belde terug dat ze een afspraak had gemaakt in het AUMC bij de spoedeisende hulp of bij de afdeling Neurologie. Sinds ik op de hoogte was van het geregel van vrouw Linda was ik niet te genieten. Een tijd lang heb ik mijn poot stijf kunnen houden, maar uiteindelijk was ik kansloos tegen dochter Natasja en vrouw Linda. Het zou wel precies gaan zoals ik had voorspeld.
Ver in de middag kwam de verwijsbrief via de mail binnen. Dochter Natasja zou me brengen. Ze hoopte dat het niet te lang zou duren, want dan kon ze me ook nog thuisbrengen. Ze moest namelijk nog Pim voeden voordat ze nachtdienst had. Ik zei dat het waarschijnlijk het backup plan zou worden. Dat werd logischer toen we net te laat bij de afdeling Neurologie waren. Slechts een Engels sprekende schoonmaakster bewoog nog op die afdeling. Iedereen was naar huis.
Naar SEH dus. Dat blijkt in een ander gebouw. Het duurde ongeveer 20 minuten voordat we daar aankwamen. Inchecken en de wachtkamer in. Nergens wordt vaker en langer gewacht dan bij de spoedeisende hulp. Na een tijdje werden we opgehaald door een zuster die een soort van intake verzorgd. Ze was in een niet al te best humeur. Dat vind ik prima, zolang ik daar maar niet de schuld van krijg. Op de nogal chagrijnig gestelde vraag waarom ik niet eerder naar het ziekenhuis was gekomen als ik vanochtend al onderuit was gegaan, reageerde ik enigszins bits dat de huisarts pas laat in de middag terug had gebeld. De zuster knapte zienderogen op daarna.
Dochter Natasja en ik werden een behandelkamertje ingestuurd. De zuster vertelde dat er zo een co-assistent zou komen en daarna de neuroloog. Maar eerst wachten. Het is niet voor niets de SEH. Wachten is vereist. Een aardige knul, de co-assistent. Hij stelde me ongeveer dezelfde vragen als de zuster en liet me als extraatje nog enkele zinloze oefeningen doen. Fietsen in de lucht en reflexen meten. Dat soort zaken. Hij vond het ook een goed idee om zelf bloed bij me te prikken. Achteraf moest hij daar op terugkomen. Enkele gaten in 2 armen en een paar druppels bloed in een buisje verder deden hem toch maar besluiten dit werkje aan een verpleegster met ervaring over te laten.
Dochter Natasja verliet me op het moment dat broer Henk arriveerde. Een verse wachtgenoot. Broer Henk had een mindere week op zijn werk gehad en had net een fles bier aan zijn lippen gezet toen vrouw Linda een beroep om hem deed. Uiteraard kwam hij onmiddellijk. Met de misbaar die bij broer Henk hoort en uiteindelijk altijd in vrolijkheid omslaat. Samen wachten we op de Neuroloog. Tegen achten heeft hij eindelijk tijd. Hij stelt dezelfde vragen als de co-assistente voor hem en de zuster voor hem weer.
Geduldig leg ik nogmaals uit dat ik al heel veel jaren af en toe wegval. Dat het volgens mij te maken heeft met een tijdelijk zuurstoftekort naar de hersenen, veroorzaakt door een hevige hoestbui. Dat ik normaal gesproken alles ervan meekrijg, behalve vanochtend. Dat ik dat niet raar vind in het kader van de behandelingen die ik in hun ziekenhuis vanwege keelkanker al heb moeten ondergaan. Epilepsie is uitgesloten omdat daar een compleet setje aan andere symptomen bijhoort. De neuroloog onderschrijft mijn analyse en gaat nog even overleggen of er niet een scan van mijn hoofd gemaakt moet worden.
Niet veel later is hij terug. Niets is nodig. Ik hoef me nergens zorgen om te maken. Dat deed ik al niet. Het ging precies zoals ik had voorspeld. Net zoals alle vorige en volgende keren. Maar er is meer dan ik. En die zijn nu ook gerust.
Vlak voor de avondklok zijn we weer thuis. Ik neem me voor volgende keer voet bij stuk te houden.
Net als alle vorige keren…
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren is top en kan via vadertje.backme.org
