Eén miljoen. Eén op de zeventien. Als er zoveel werkelozen zouden zijn dan zou het land te klein zijn. Eén miljoen. Als er zoveel migranten zouden komen zouden Baudet en Wilders spontaan een hartknal krijgen. Eén miljoen mensen in Nederland leven in een huishouden dat onder de armoedegrens bungelt. En maar weinigen maken zich druk. Die armoede houdt in dat zij minder dan 90 euro per week te besteden hebben. Voor eten en drinken. Daarnaast zou van dat bedrag ook een voetbal- of hockeyclubje moeten worden betaald. Zwemles. Bibliotheek. Kleding. Schoenen, vakantie. En ga zo maar door. Na eten en drinken is het op. De rest is onbereikbaar. Survival is het. En dat in een van de rijkste landen ter wereld. Ons land. Het is niet zo dat het ons overvallen heeft. Dat er plotseling armoede is. Geenszins. Armoede is van alle tijden, maar in deze tijd is het ronduit barbaars. De vele moraalridders duiken tegenwoordig overal bovenop. Maar slechts een handjevol betrokkenen maalt om armoede. En die zitten niet in de 2de kamer of het kabinet. En als ze er al zitten, dan horen we ze niet.
Ik heb er al vaker voor gepleit dat armoede-uitroeiing bovenaan het prioriteitenlijstje moet staan bij elk aantredend kabinet. Ik heb het een kabinet nog nooit zien doen. Mensen onder de armoedegrens moeten met lede ogen aanzien hoe diep de zakken van Wopke zijn als het gaat om het redden van KLM en het overeind houden van de economie. Tientallen miljarden euro’s worden erin gepompt. Hoe verdedigbaar en terecht dit ook mag zijn, naar armoedebestrijding hadden de eerste miljarden gemoeten. Alleen barbaarse regimes staan armoede toe in hun land. Die zitten er dan ook niet voor hun bevolking, maar ter eigener glorie en verrijking. In een democratie heb je de morele plicht om dat anders te doen. Er zijn niet maar een paar mensen arm. Het zijn er 1 miljoen(!). In Nederland. Ik begrijp er werkelijk niets van dat hier geen massale verontwaardiging over bestaat. En het is zo simpel op te lossen. Met geld.
Uitgeven kan het probleem niet zijn. Zonder te blikken, slikken of blozen heeft het kabinet met miljarden gesmeten. Dus moet het onwil zijn. Ik kan geen andere conclusie trekken. Het zal maar op je CV staan: 10 jaar premier van Nederland – 1 miljoen armen en een land vol ongesubsidieerde voedselbanken. Hoe kan het zijn dat iemand al 10 jaar 1 miljoen mensen over het hoofd ziet? Hoe kan het toch dat je nauwelijks een cent uitgeeft om voor 1 miljoen van je inwoners te zorgen? Hoe kan het zijn dat niet elke politieke partij in de oppositie hier niet elke dag misbaar over maakt in het parlement? Hoe kan het toch dat we zó onmachtig zijn om dit dooretterende probleem voor eeuwig uit te bannen?
Uit onderzoek is gebleken dat mensen met geldzorgen (armen) op den duur aan intelligentie verliezen. Waarom? Omdat ze alléén maar met geld bezig zijn. Met schulden. Met problemen rond betalingen proberen op te lossen. Het zorgt voor een tunnelvisie waar zij niks aan kunnen doen. Door niets aan armoedebestrijding te doen verwaarloos je 1 miljoen mensen en maak je hen tegelijkertijd dommer.
Als je morele kompas je niet die kant opstuurt, doe het dan voor de staatsportemonnee. Arme mensen zijn ongezonder en hebben vaker medische hulp nodig. Kost bergen met geld.
Het zou de verkeerde motivatie zijn, maar alles is beter dan 1 miljoen armen verder in hun sop te laten gaar koken.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren zorgt voor eeuwige dank en kan via vadertje.backme.org
Lees ook lieverdjes en laat je overhalen 
