Het was een normale nacht. Weinig slaap. Veel gehoest. Niks nieuws. Tot vanochtend. Een klein bloedbad uit mijn tracheastoma. Dat was alweer een tijdje geleden. Heel af en toe kletst het bloed in het rond bij een hoestbui, maar dat is echt een zeldzaamheid geworden. Vanochtend was het weer raak. Natuurlijk uitgerekend op het moment dat dochtertje Fleur (6) beneden kwam. Ik haastte me naar de keuken, maar het kwaad was al geschied. Fleurtje is niet bang voor bloed, maar ze schrikt altijd als ze het ziet. Het maakt de impact van het ongemak groter. Heel even had ze zich teruggetrokken in een hoekje op de bank. In de keuken hing ik nog met rood hoofd boven de gootsteen van alles en nog wat uit te hoesten, terwijl vanuit de kamer het verzoek tot mij kwam om ‘iets te eten te maken, want ik heb honger’ – aldus Fleur.
Vanuit gebogen gootsteenhouding stak ik een arm uit met een duim omhoog. Van spreken was nu even geen sprake. Ondertussen stonden er twee katten op het aanrecht. Ook zij wilden eten. Een halve keukenrol met slijm, snot en bloed verder was ik in staat om aan de verschillende verzoeken te voldoen. Eerst de katten, want die lopen behendig in de weg totdat ze krijgen wat ze willen. Daarna Fleur. Als laatste de vissen. Uitgeput kruip ik weer op de bank. Het is zaterdagochtend en dat betekent dat vrouw Linda uitslaapt. Tot hoe laat weet niemand. Ze heeft het nodig en krijgt in het weekend alle ruimte om uit te slapen tot wanneer ze wil. Slechts haar eigen plannen kunnen hierbij in de weg staan.
Dat betekent dat in het weekend mijn ‘ochtend-inhaal-slaap’ uitgesteld moet worden. Meestal gaat me dat goed af. Soms niet. Dan ben ik te moe of heb ik teveel pijn. Dan ben ik geen goed gezelschap. Vanochtend was zo’n ochtend. Ik wou eigenlijk alleen maar slapen. Een immer hongerige Fleur naast me op de bank maakt dat vrijwel onmogelijk. Een beetje wegdoezelen is het hoogst haalbare. Fleurtje doet altijd haar best om rekening met me te houden, maar als haar maag roept dan is de rest ondergeschikt. Haar maag heeft een grote mond en laat zich veelvuldig horen. Een rijstkoek, chocoladekoekje en 2 crackers met smeerkaas heeft Fleur weggewerkt tot ik weer wegdommel. Op een korte discussie na (ze kan al prima liplezen) over de volgende lading eten die ze eist, laat ze me met rust. Een leuk filmpje over de Zoete Zusjes leidt haar voldoende af.
Moeder Linda komt beneden en ik verdwijn onmiddellijk naar de slaapkamer. Ik slaap meteen in. Tegen half een word ik wakker. Het is stil in huis. Uit gewoonte loop ik Fleur haar kamer binnen om de pispot te checken en het gordijn open te doen. Allebei zijn al gedaan. Ik kijk uit het raam en zie Fleurtje. Ze staat in een gemeenteperk met struiken bij een boom. In haar hand een bamboestok waarmee ze denkbeeldigheden dirigeert. Haar oog valt op iets op de grond. Ik kan van deze afstand niet zien wat het is. Dan zie ik het. Het is een stukje schors.
Fleur probeert het terug te doen op de boom. Het lukt niet. Tot 3 keer toe valt het stukje schors op de grond. Fleurtje kijkt er nog even naar en haalt dan haar schouders op.
Het belooft een heerlijke dag te worden.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren via vadertje.backme.org is cool!
Leest allen Lieverdjes en help ons verder! 
