Fanatisme

Alle goede ideeën, alle mooie idealen, alle schitterende wereldbeelden worden lelijk als er teveel fanatisme bij komt kijken. Fanatisme hanteert altijd een tunnelvisie. Het einddoel van het ideaal is het licht aan het eind van de tunnel. De kortste weg ernaar toe moet worden geplaveid. Nietsontziend. Het einddoel van idealisme wordt nooit gehaald. Vaak moet de conclusie achteraf zijn dat er onderweg naar het ultieme doel (welk doel dan ook) meer schade is toegebracht aan het ideaal dan was voorzien. De tunnelvisie. Blinde vlek, mag ook. Nu is fanatisme van alle tijden en er is altijd wel een ideaal dat nagestreefd MOET worden, maar ik ben het nog nooit zo woekerend tegengekomen als in dit tijdsframe. Zoveel goede bedoelingen die, als je van bovenaf kijkt, voor zoveel tegenstellingen zorgen.

Ik ga me op glad ijs begeven. Ik ga het hebben over WOKE. Een prachtig concept. Awakeness, Awareness, Oké. Kortgezegd komt het erop neer dat je je constant bewust moet zijn van misstanden, de bereidheid hebben er iets aan te doen en zorgen dat jij en je omgeving het oké maken. En dan nu de kant van dit sympathieke concept dat me dwars zit. Het kan maar op één manier. Anders word je gecanceld. Door de fanatiekelingen die geheel in strijd met hun eigen streven andersdenkenden uitsluiten en verguizen, in een hokje stoppen en uit hun bubble verbannen. Woke zijn behelst zo’n beetje alle grote thema’s. Klimaat, discriminatie, seksisme, racisme enz. Je hoeft maar op één onderwerp afwijkend denkgedrag te vertonen en je bent woke af.

Waar komen die fanatiekelingen vandaan? Ik weet het niet zeker, maar ik durf er wat onder te verwedden dat dit direct in de schoenen van bekende Nederlanders geschoven kan worden. Die hebben het begrip geadopteerd en vanuit daar is het als een inktvlek door de maatschappij getrokken. Als BN-ers en influencers zich er tegen aan gaan bemoeien komt er als vanzelf een fanatieke aanhang. Uiteraard zullen ze dat nooit onder ogen zien. Zo woke zijn ze nu ook weer niet en een schare fans moet niet worden teleurgesteld, niet waar? Ik ga het niet hebben over de masochistische neigingen die sommige wokers hebben om maar woke te worden gevonden. Die raken vanzelf de weg kwijt, simpelweg omdat zij zichzelf verliezen.

Mijzelf zal het m’n strakke reet roesten of iemand mij woke vindt of niet. Liefst niet, maar anders mag ook. Ik weet wat goed is en wat niet goed is. Wat rechtgezet moet worden en wat te ver gaat. Ik durf te zeggen dat ik een neus voor onrecht heb waar een bloedhond jaloers op zou zijn. Waar ik absoluut niet tegen kan, is een groepje fanatiekelingen dat anderen een ideologie wil opdringen. Hoe sympathiek het idee, of ideologie ook lijkt. Dan gaan bij mij de hakken in het zand. Ik weiger colateral damage te zijn van wie of wat dan ook. Ik heb makkelijk praten, dat weet ik. Ik ben allang niet jong meer. Ik hoef helemaal nergens bij te horen. Ik kan me nog wel herinneren dat ik als jongeling wel gevoelig was om ergens bij te horen. In zoverre kan ik me met de maatschappijkritische jongere identificeren. Ik snap als het hip is en wordt gepromoot door een schare BN-ers die zich ook nog een speciaal op de jeugd richten er moeilijk weerstand kan worden geboden. De stress die dat oplevert gun ik jongeren niet.

Blijft over een welgemeend advies dat ongetwijfeld in de wind zal worden geslagen:

Blijf weg van bewegingen met teveel fanatiekelingen. Voordat je er zelf een wordt.

Ik kan het weten als voormalig fanatieke punker (anarchist).