Vandaag is DE grote dag. En dan bedoel ik niet de verkiezingen. Vandaag krijgt dochtertje Fleur (6) een vriendinnetje te logeren. De zichzelf opblazende matras voor 2 personen heeft vrouw Linda gisteren al getest. Behalve een wat penetrant plastic geurtje, is de matras in orde. Geen lekken. De geur heb ik geen last van want ik ruik (nog) niks. De omschrijving komt van vrouw Linda. Het vriendinnetje is enigszins voorbereid op mijn, voor kinderen, nogal intimiderende conditie. Gat in keel en rare robotstem. Vriendinnetje schijnt er geen moeite mee te hebben. Ze had me al een keer met gat in de keel gezien, maar dat was alweer een tijdje geleden. Het begeleidende snoepje bij de begroeting heeft waarschijnlijk wel wat geholpen. Ook de rest van de middag verloopt prima. Ik doe af en toe een beetje raar waarop steevast lachend gegil volgt. Ik ben tevreden. Vriendinnetje is niet bang en blijft vrolijk. Ondanks de soms commandantachtige gedragingen van mijn eigen kleine Fleur.
De hele middag is een drukke bedoening. De kids racen trap op en trap af. Naar speeltuin, terug van speeltuin. Enige rust is er pas als ze besluiten een filmpje te gaan kijken. Dat blijft een van de leukste dingen om te zien. Twee kleintjes die gefascineerd naar een schermpje kijken. Lekker tegen elkaar aanleunend. Half open monden. Rooie wangen van het buitenspelen. Een compleet andere wereld dan die andere waar zij straks weer gaan inbreken. Na het filmpje. Vrouw Linda heeft het laatste werkuurtje vrij genomen. Eigenlijk gaat alles heel gemoedelijk. Er valt geen onvertogen woord.
Ook tijdens het avondeten wordt lekker gelachen. Fleurtje zit in haar sociale modus. Dan is ze op haar liefst. Alles krijgt vriendinnetje aangereikt. Vriendinnetje had flinke trek en eet binnen no time haar hele bord pasta leeg. Met balletjes en geraspte kaas. Nog een geroosterde boterham met kruidenkaas erachteraan en een flesje water. Geen wonder dat ze groter is dan Fleurtje ondanks dat Fleurtje iets ouder is. Fleur kan eten als een nijlpaard. Maar heeft daarbij het tempo van een luiaard op slaappillen. Haar bord ligt nog vol.
Zoals verwacht liggen ze nog een klein uurtje in bed te klooien voordat de slaap het wint. Nadat vrouw Linda voor de zoveelste keer naar boven is geweest om een niksdingetje op te lossen is Fleurtje toch maar in haar eigen bed gekropen. Dat slaapt toch het lekkerst. Vriendinnetje had eerder al gezegd dat haar “oogjes wiebelen”. Ze vielen dicht. Fleurtje is het toch gelukt haar nog een paar keer wakker te krijgen.
De hele dag voelde als een feestje. Uiteraard komt de euforie door ruim een jaar gemis van dit soort gekeuvel. En ik was niet eng. Ik was zelfs populair want kinderen weten uitstekend op te slaan wie de snoeppot beheert.
Voor mij voelde het ook als een grote dag.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren is groots en kan via vadertje.backme.org
Het Moet Maar en Lieverdjes 
