Vizier op Links is weer eens in opspraak. Voor diegenen die VizierOpLinks nog niet kennen. Dat is een ranzig, anoniem account met een website (platform), dat oproept om ‘linkse activisten’ te ‘ontmaskeren’ en in diskrediet te brengen. Nu mag van mij iedereen een hekel hebben aan links, maar het blijft niet bij aantijgingen in geschreven woord op platforms zoals Twitter. Ze geven ook stickers uit. Die worden te onpas geplakt op deuren van o.a. journalisten en politici aan de linkerzijde van het politieke spectrum. De ontvangers ervaren dat als bedreigend. Terecht. Onmiddellijk aangifte doen als zo’n idioot zo’n sticker op je voordeur plakt. Op Twitter verdedigt @VizierOpLinks zich met het statement dat de stickers een ludiek karakter hebben. Ik heb de sticker wel honderd keer gelezen, dus echt m’n best gedaan. Er staat nog geen ludieke spatie in. Helemaal niks. Behalve het laakbare van dit soort acties, is er een enorm storend element op social media dat voor ongewenste afleiding zorgt. De vergelijkingsreflex.
Rechts wringt zich in allerlei bochten om de stickeractie te bagatelliseren. Ik heb vergelijkingen voorbij zien komen tot aan de moord op Theo van Gogh. En dit allemaal met één doel: je moet niet janken om zo’n sticker, er zijn veel ergere bedreigingen. Dat klopt. Die zijn er. Maar wat heeft het voor nut om dat met elkaar te vergelijken? Een moord moet worden opgelost, maar huiselijk geweld laten we maar lopen? Want dat is niet zo erg als moord? Het is appels met peren vergelijken. Zinloos en betekenisloos. Ik heb iemand zien schrijven dat ie moeite had met de devaluatie van het woord bedreigingen. Hoezo? Bedreigingen zijn er in alle kleuren, soorten en maten. En ze dienen allemaal afzonderlijk beoordeeld en behandeld te worden. De stickerplakkerij werd ook gelijk vergeleken met een bekladding door een feministische, anarchistische groepering op de deur van Baudet. Ook intimiderend en bedreigend. Moet net zo goed onderzocht worden.
Het punt is dat er geen rechts, links, meer, minder of wat dan ook met elkaar vergeleken moet worden als het op bedreigingen aankomt. De bedreiging is niets meer of minder dan dat de kans bestaat dat er nog iets veel ergers gaat gebeuren. En dan is het geen bedreiging meer. Maar een misdrijf (bijv. geweld, of doodslag). Dat kan voortkomen uit elke bedreiging. Er hoeft maar één idioot te zijn die vindt dat een sticker of een bekladding niet voldoende is. De dreiging ontstaat door mensen op het idee te brengen. Dat kan met een sticker, een oproep, een bekladding en nog veel meer.
We moeten er ons van bewust zijn dat er gekken rondlopen die in het minste of geringste aanleiding zien om andere mensen geweld aan te doen. Als je dat systematisch stimuleert, gaat het een keer gebeuren. En daar zijn georganiseerde, anonieme groepen die een platform bieden voor haatzaaierij, dan mede schuldig aan. En dát we voorzichtig moeten zijn blijkt wel uit onderstaande foto. Op een basisschool, nota bene. De gekte voorbij.
Als mensen hiertoe in staat zijn, dan kan er van alles gebeuren.
Stop appels met peren te vergelijken en pak elke bedreiging aan.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren is alles behalve bedreigend en kan via vadertje.backme.org
