Ik weet het niet zeker, maar volgens mij ben ik burgerlijk ongehoorzaam geweest, afgelopen week. Ik ben samen met dochtertje Fleur (6) op bezoek geweest bij dochter Natasja, haar man Remco en hun zoon en mijn kleinzoon Pim (0). Ik weet dat de regel is dat er 1 persoon per dag bij 1 huishouden op bezoek mag. Ik weet niet of die persoon ook zijn of haar kind van 6 mee mag nemen. Ik had ook helemaal geen zin om dat uit te zoeken. Ik hou me nu al ruim een jaar aan steeds veranderende regels en zie al een jaar de boosheid en het verdriet dat de regels met zich meebrengen. Het weerhoudt me niet om me aan de regels te houden. Ik geloof nu eenmaal dat het groter belang gediend is als zoveel mogelijk mensen zich in ieder geval aan de basisregels houden.
Mijn oudste dochter en haar man zijn bijna nog voorzichtiger en strikter in de regels dan ik. Ze laten zich onmiddellijk testen als er maar enigszins het vermoeden bestaat dat er misschien een besmetting mogelijk is geweest. Dochter Natasja werkt in de zorg. Zij draagt daardoor nog een extra verantwoordelijkheid tegenover haar cliënten, die ze zeer serieus neemt. Dus als ik mijn dochtertje Fleur niet had mogen meenemen. Dikke vinger. Moeder Linda is onlangs negatief getest. Dat betekent dat niemand van ons gezinnetje corona heeft. Eigenlijk ben ik een wandelende test. Als er corona mijn huis binnendringt ben ik onmiddellijk de pineut. Mijn zwakke gestel en onderliggend lijden (jezus, wat een grafterm) maken corona niet alleen zeer toegankelijk om mijn lichaam binnen te dringen, het zorgt er vrijwel zeker voor dat ik linea recta de IC op kan. Dat is dan ook waarschijnlijk het laatste bed waar ik op lig. Niet mijn scenario, maar dat van mijn huisarts.
Hoe dan ook, het was een heerlijke dag om burgerlijk ongehoorzaam te zijn. Afgelopen woensdagmiddag. Fleur was in alle staten dat ze naar baby Pim kon. Ze zou hem gaan voorlezen, eten geven, spelen en nog veel meer. Pim is gefascineerd door Fleur. In zijn ogen moet Fleur een soort tussenmens zijn. Ruimschoots groter dan hijzelf en tegelijkertijd ruimschoots kleiner dan de volwassen wezens die zijn dagen vullen. Fleur is nooit bij Pim weg te slaan. Het liefst doet ze alles tegelijk. Voorlezen, drinken geven en spelen. Geduld is niet haar sterkste punt. Gelukkig vind Pim alles prachtig wat Fleur doet. En Fleur is zo ontzettend lief en voorzichtig met kleine Pim, dat het allemaal niet dondert. Fleur maakt ons ook regelmatig aan het lachen. Dochter Natasja vroeg aan Fleur of ze voor Pim boven iets kon gaan pakken.
Fleur draait haar hoofd om als ze bij de deur is – we zitten in de tuin met een zalig zonnetje – en zegt: “Knechtje regelt het wel weer, hoor.”
We zijn even met stomheid geslagen, dan barsten we in lachen uit.
Er wordt gewerkt aan een nieuwe generatie burgerlijke ongehoorzaamheid.
Donaties zijn harder nodig dan ooit, dus help als je wilt. Alvast dank! 
DISCLAIMER: gratis lezen mag, doneren is lekker ongehoorzaam en kan via vadertje.backme.org
