De dag begon lekker. Dochtertje Fleur (6) had me met een kusje wakker gemaakt. Als vertrouwd gingen we ons ochtendritueel in. De visjes eten geven, de katten eten geven en vooral Fleurtje zelf eten geven. Fleurtje moest vanochtend om half 9 bij de dokter in het ziekenhuis Ter Gooi Hilversum zijn, om een foto te laten maken van haar sleutelbeen. Het sleutelbeen dat ze vorige week met judo na een ongelukkige val had gebroken. De foto zag er goed uit. Het sleutelbeen had niet meer de pijnlijk uitziende V-vorm maar was alweer recht gaan liggen. Nog wel was duidelijk de breuk zichtbaar. Ook duidelijk was dat de twee helften nog niet aan elkaar waren gegroeid. Nog een week mitella was het oordeel. Daarna mag-ie thuis af. En ’s nachts.
Ik had vanochtend Fleurtje al blij gemaakt met de belofte op een verjaardagsfeestje van een schoolvriendinnetje. Hé-lè-maal uit haar dak was ze gegaan, zo blij. Ze 0verviel me een beetje met haar blijdschap, tot ik me bedacht dat het voor haar al een eeuwigheid geleden was dat ze een leuk verjaardagsfeestje had gehad. Vrouw Linda had haar weggebracht en ik ging haar ophalen. Ze had de dag van haar leven gehad en zat vol onsamenhangende verhalen. Van opwinding ratelde ze aan één stuk door. Tot ruimschoots nadat we thuis waren aangekomen. Ik kon uit haar verhalen opmaken dat ze een speurtocht hadden gemaakt – het vriendinnetje woont aan de hei – waarbij ze dieren moesten redden uit bomen.
Dat was meteen de enige teleurstelling voor Fleurtje. Zij mocht als enige niet in de boom klimmen. Voor het gemak maar even vergeten dat ze dat ook helemaal niet had gekund. Gelukkig ‘viel’ er een koala uit de boom. Wees gerust. Geen echte, maar een knijpknuffeltje. Zo een die je aan je mouw, of jasrand kan vastklikken. Die gaat de aankomende weken voor hysterische zoektochten zorgen. De koala moet ongetwijfeld overal mee naar toe (voorlopig) en zal even zo vaak ‘kwijt’ zijn.
Ik heb het er graag voor over. Rooie konen en een dag waarin zij in ieder geval het woord ‘Corona’ nu eens een keer niet heeft hoeven horen. Vrouw Linda had vanmiddag enkele afspraken en had van te voren alvast pannenkoeken gebakken. Uiteraard hebben ze op het verjaardagsfeestje óók pannenkoeken gegeten, waardoor Fleur tot haar uitzinnige vreugde twee keer pannenkoeken heeft gehad. Ook dat is haar gegund. Als er iemand een zorgenvrije dag verdient, dan is het Fleurtje wel.
Als toetje heeft ze van mij ook nog een ijsje gekregen. Kan mij ’t schelen.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren heeft mijn dank en kan via:
vadertje.backme.org
