De Kiezelkronieken. Kent u ze nog? Het lijkt al een eeuwigheid geleden dat ik er een paar per week schreef. Ze staan uiteraard nog allemaal op mijn website bastapunt.com. Het is al weer een tijdje geleden sinds de laatste. Dat komt omdat er geen updates zijn. Daarom is dit meer een soort tussenstand. Bij een update valt er wat nieuws te melden. Dat is niet zo. Ik heb alles wel zo’n beetje in de Kiezel- en de opvolger Korrelkronieken neergeschreven. Hooguit zijn er wat details ‘nieuw’. Daarom tussenstand. Hoe staat het ervoor? Wat is de situatie en wat staat me nog te wachten?
De Kiezel is verwijderd. Net zoals ‘besmette’ lymfegebieden in mijn nek. De korrels van de i gestraald, doormiddel van 33 bestralingen. Zeven weken lang. Wat rest is de prognose, logopedie om via een prothese te gaan spreken, tandheelkunde om het weggestraalde glazuur te herstellen en de slijmklieren onder controle te houden en de driemaandelijkse controle bij de hoofdbehandelaar.
De prognose is duidelijk en tegelijk stressvol. 46% leeft nog over vijf jaar. Bam. De logopedie gaat met horten en stoten en tandheelkunde is controle geworden omdat alles in de mond naar wens verloopt. De afgelopen driemaandelijkse controle zag alles er goed uit. De hoofdbehandelaar (de arts die mij ook heeft geopereerd) checkt bij zo’n controle de stoma-ingang, de longen (via een cameraatje aan ’n slangetje) en aangebrachte verbinding tussen slokdarm en luchtpijp (de spraakprothese). Het zag er allemaal goed uit. Een paar weken terug. Tijd voor oedeemtherapie, vond ze.
Mooi, dat was hard nodig want ik begon steeds meer op een brulkikker te lijken. Een enorme bult vocht had zich tussen mijn kin en het sikkelvormige litteken in mijn nek verzameld. Lymfevocht. Daar moesten nieuwe paden voor worden gecreëerd. Via massage. Vooral de eerste weken waren bijzonder pijnlijk. Tegenwoordig gaat het vrij soepel.
Al met al denk ik dat mijn herstel redelijk voorspoedig verloopt.
Dat is, behalve door de respons van medici, nergens op gebaseerd. Ik verdiep mij nauwelijks in vergelijkbare gevallen. Ik heb genoeg aan mijn eigen leed en twijfel. Dat hoeft niet extra te worden gevoed door ellende van lotgenoten. Ik heb gemerkt dat ik zaken als ziekten, beter aankan als ik me alleen op mezelf hoef te concentreren. Ieder z’n manier, nietwaar?
Wat misschien een piepkleine update is, is dat mijn conditie enorm fluctueert. Ik weet niet hoe dat komt, maar het lijkt aan mijn longen te zijn gerelateerd. Nu was mijn conditie op z’n zachts gezegd al niet in opperbeste staat. Een leven lang roken, chronische bronchitis en COPD gerelateerde astma zullen daar vast iets mee te maken hebben. In ieder geval was mijn conditie altijd een constante. En er was prima mee te leven.
Wat er nu gebeurt is steeds weer een verrassing. Vorige week kon ik nog een fikse wandeling maken, vandaag liep ik twee keer mijn tuin op en neer en ik zakte, happend naar adem door m’n hoeven. Het panische gevoel van zuurstoftekort. Ik kom daar altijd wel redelijk snel uit. Een minuutje stilstaan en diep in- en uitademen en ik kan weer. Dat gedoe is ver onder de constante die altijd op mij van toepassing was.
Als die factor weer naar de vorige constante hersteld kan worden, hoor je mij niet meer klagen.
DISCLAIMER: gratis lezen mag, doneren? Graag! Check de mogelijkheden op:
vadertje.backme.org
