Mijn heerlijke zaterdagochtend. Koffie met Eva Hoeke. Althans, met de column van Eva in Volkskrant Magazine. Het staat nu wel vast dat zij mijn favoriete columnist is. Op de voet gevolgd door Marcel van Roosmalen, Nico Dijkshoorn en Stella Bergsma. Vandaag stond er weer een jaloersmakend goeie column in Volkskrant Magazine. Bijna achteloos gebruikte Eva de woorden ‘potlam’ en ‘leigrijs’ in haar column. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Schitterend.
Euforisch als ik was over de column plaatste ik de link op Twitter. Als ik dat doe zet ik daar meestal een piepkleine introductie van mezelf bij. Dit keer was het:
Wat mooi @EvaHoeke ! Door jou wil ik nu zinnen maken met de woorden ‘potlam’ en leigrijs’.
Haar column had me al vrolijk gemaakt en dat werd nog erger toen Eva reageerde op mijn tweet. ‘Haha. Nou, wat let je: jij kan dat!’ Ik bedankte haar onmiddellijk voor het compleet maken van mijn zaterdag. Daarna kickte langzaam het besef in dat ik die belofte nu natuurlijk wel moest inlossen. Godsamme. De Koningin der Columns had me een opdracht gegeven! Teleurstelling lag levensgroot op de loer. Ik schrijf elke dag stukjes. Op zaterdag doe ik dat zo laat mogelijk. Er moet zoveel mogelijk tijd zitten tussen het lezen van de column van Eva en het stukje dat ik zelf schrijf.
Hoewel haar columns zonder uitzondering mijn vingers doen jeuken, kan ik beter wachten met mijn eigen stukje. Als ik dat meteen doe dan krijg ik het vernederende gevoel niet verder te komen dan het niveau Nijntje. Niks mis met Nijntje maar ik heb Dick Bruna nog nooit betrapt op het gebruik van ‘potlam’ en ‘leigrijs’ in zijn verhaaltjes. De zaterdagochtend veranderde van een strakke ultramarijne lucht langzaam in het dreigende leigrijs van naderend onweer. Van gelukzaligheid naar ongewenste realiteit. En vergis je niet, van die stemmingswisseling geniet ik elke minuut.
Voor degenen die het nog niet wisten: ik heb vorig jaar Eva Hoeke’s Masterclass – ‘Columns aan de Keukentafel’ gevolgd. Nog net bij haar thuis. Vrij snel daarna moesten de masterclasses elders, in grotere ruimten, gegeven worden. Ik had dus mazzel. Net uit de ene lockdown en vlak voor de volgende. Ik heb me over die bewuste dag (5 augustus 2020) in andere columns nogal lyrisch uitgelaten. Dat ga ik niet weer doen. Ik volsta met te zeggen dat het fantastisch was. Haar tips & tricks liggen in plastic als een soort manifest onder mijn keyboard. Zodat ik elke keer weer kan zien welke gouden regels ik nu weer heb overtreden.
Maar goed, ik dwaal af. Leigrijs heb ik nu wel zo’n beetje gecoverd. Potlam is lastiger. Ik kan me er makkelijk vanaf maken omdat Eva binnenkort een derde potlam verwacht. Maar dat is te simpel inkoppertje. Piekerend moest ik plotseling denken aan een ander post van Eva op Twitter vandaag. Het was een foto van dé Keukentafel. Aan de tafel zaten Marcel, Lucie en Leah van Roosmalen. En, potverdorie, de jongste potlam Leah zat op de plek waar ik mijn dag eindigde!
Die komt er wel.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren is ‘masterlijk‘ en kan via:
vadertje.backme.org
