Als je geen plan hebt, moet je niet stug blijven volhouden dat je het wél hebt. Daar worden mensen moedeloos van. En, nog erger, mensen geloven je op een gegeven moment niet meer. Sinds het begin van de covid-19 pandemie zijn bijna alle maatregelen en beslissingen stug volgehouden. Door kabinet en individuele ministers. Veel was niet waar. En zelfs als onwaarheden aan het licht werden gebracht, werd er stug volgehouden. Het kan niet anders of dat moet een strategie zijn. Er werd veel gejokt over aantallen. Het aantal besmettingen, het aantal ziekenhuisbedden, het aantal mondkapjes en het aantal gevaccineerden. Het is makkelijk jokken over aantallen. Zeker op grote schaal. Er is altijd wel een rekenmodel te fabriceren waardoor de genoemde aantallen kloppen.
Al maanden zie ik de verhalen voorbij komen. In het nieuws en de persoonlijke verhalen op sociale media. Op televisie heb ik vooral heel veel Hugo de Jonge gezien. De meest stugge van alle stugge volhouders. De laatste tijd moet hij vooral vaak stug volhouden dat alles wat er qua vaccinaties misgaat, voornamelijk de schuld is van ‘anderen.’ Die ‘anderen’ zijn, in dit geval, de leveranciers van vaccins. Elke keer als wij, Nederland, ergens een tekort aan hebben is het omdat Hugo vol ingezet heeft op één optie. Formeel heeft-ie nog gelijk ook. Het gaat goed mis bij AstraZeneca. De beschuldigende vinger wijst terecht die kant op.
Maar wat hebben we eraan?
Helemaal niks. Hugo heeft niets geleerd van eerdere fouten (mondkapjesinkoop, bijvoorbeeld). Sinds begin van de pandemie smijten we met euro’s. Alle kanten op. Naar bedrijven, naar salarissen, steunpakketje hier, steunpakketje daar. Graaien maar. En als het aankomt op het enige dat ons uit deze ellende kan helpen gaat Hugo zuinig doen. Er moest en zou op Europees niveau vaccins ingekocht worden. Een daadkrachtige en vooruitziend regent had bij de eerste beste gelegenheid elk vaccin moeten kopen dat beschikbaar kwam. Los van Europese doelen en meer van die blah blah. Rücktsichtloss inkopen.
Hij had er nog aan kunnen verdienen ook. Elk vaccin dat teveel was ingekocht had makkelijk weer doorverkocht kunnen worden. Dat neemt alvast het grootste bezwaar van de gemiddelde Nederlander (kiezer, achterban) weg, namelijk: ‘wie gaat dat betalen?’ We zijn een stinkend rijk landje met maar 17 miljoen inwoners. Die heb je zo gevaccineerd. Dan blijft er dus zat over voor de rest van de wereld die ze maar al te graag willen hebben. Uiteraard moeten we die gratis ter beschikking stellen aan armlastige landen, maar zo zitten de rentmeesters van Nederland nu eenmaal niet in elkaar.
Bovendien is door de gekozen route (vraag het me niet, het is me niet duidelijk) nog maar de vraag of we zo snel klaar zijn met vaccineren. Logistiek en administratief is het één grote bende. Ook weer omdat Hugo niet de beschikbare kennis heeft ingeschakeld. Namelijk het leger. Die hebben nota bene ervaring met een pandemie en kunnen dat aantoonbaar uitstekend regelen. Iets met daadkracht.
Hugo doet me steeds vaker denken aan de kleuter die zo nodig zelf z’n bord wil leegeten. Met als gevolg dat het eten uiteindelijk overal zit, behalve waar het moet zitten. In z’n maag. ‘Hugo zelluf doen.’
Hugo heeft geen plan. Tenzij ‘stug volhouden’ ook een plan is.
Disclaimer: gratis lezen mag, ik blijf stug vragen om jullie hulp:
vadertje.backme.org
