Vandaag is P-Day. Prikdag. Om negen uur vanochtend kwam dochter Natasja mij ophalen voor een ‘uitje’ naar Rijswijk. De dag begon om half zeven. Toen werd ik wakker gemaakt door dochtertje Fleur. Ik lag nog in een halve coma toen ze plotseling naast me stond. Ik schrok niet. Ik kwam vredig uit dromenland terug. Ik weet niet meer precies wat, maar ik was daar iets leuk aan het doen met moeder Linda. Hebben we het in ieder geval ergens naar ons zin gehad, nietwaar? Veel geslapen had ik niet en dan is het fijn als de dag betrekkelijk rustig kan beginnen. Dochter Fleurtje (6) was in haar gebruikelijke kwebbelmodus. En dat kan heel gezellig zijn. Zo ook vandaag.
Natasja was keurig op tijd, zoals gewoonlijk. We hebben nog een minuut of 20 voordat we écht weg moeten. Ik was, ook zoals gewoonlijk, nog van alles door elkaar aan het doen. Om kwart over acht heb ik dochter Fleurtje naar school gebracht. Haar armsling hoeft niet meer om. Ze mag alleen nog niet meedoen aan gym en judo. Met handen en voeten heb ik dat aan de juf duidelijk kunnen maken. Eind van de week wordt er in het ziekenhuis gekeken hoe de sleutelbeen breuk geneest.
Door mij gaan Natasja en ik vijf minuten te laat weg. Mijn tracheastoma eiste iets meer aandacht dan ik verwacht had. De navigatie geeft aan dat we 3 minuten speling hebben. Het is druk op de weg en we staan een paar keer net niet in de file. We zijn precies op tijd bij de priklocatie. Een oude broodfabriek in Rijswijk. De rij wachtende is enorm, maar gaat toch redelijk vlot. Overal staan mensen om je vooral in de goede baan te leiden.
Ik moet aansluiten in de rij voor administratieloket 11. Alles in orde, maar ik moet vanwege mijn ‘voorgeschiedenis’ toch even langs het artsloket. Ik krijg met fluorescerende stift een ‘M’ op mijn formulier. De arts ziet geen reden om niet te vaccineren en ik mag door. Twee wachtende voor me en dan zit ik met Pfizer in mijn arm in de stoel. De ‘prikker’ wenst me een fijne verjaardag as. zaterdag en laat mij weten ooit in Hilversum te zijn geboren. Hij is ongeveer van mijn leeftijd. Ik herken hem niet, want mondkap. Of ik ken hem gewoon helemaal niet.
Na de vaccinatie kom ik via een uitgestippelde route uit in een enorme hal met honderden stoelen. Bijna allemaal bezet. Hier moet je een kwartier plaatsnemen. Niemand controleert. Na 10 minuten heb ik het wel gezien en vertrek. Niets doet herinneren aan wat dit gebouw ooit was. Een broodfabriek. En dat vind ik jammer. Dizzy van dorst en honger waggel ik naar buiten. Natasja staat me op te wachten. Ze moet gelukkig tanken en heeft zelf ook flinke trek.
Ik voel me beter na me volgepropt te hebben met een broodje gezond, een snicker, een twix en een handjevol tumtum’s. Thuis krijg ik een bonkende koppijn. De rest van de middag slaap ik om weer met koppijn wakker te worden. In de avond wordt het er iets beter op.
Behalve hoofdpijn heb ik geen andere bijwerkingen. Ik zou het zo weer doen.
Sterker nog: 29 juni as dóé ik het gewoon nog een keer.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren kan voor een prikkie via:
vadertje.backme.org
