Lieve Schoonouders,
Natuurlijk heeft dat rotvirus (covid-19) ons voornamelijk ellende gebracht, maar soms helpt het ons ook een handje. In ons geval, lieve schoonouders, hebben we veel kunnen oefenen in het niet zien van elkaar. Gezien de op handen zijnde scheiding tussen jullie dochter en mij kan dat als een voordeel worden gezien. Ondanks alle goede voornemens om elkaar niet uit het oog te verliezen, zal uiteindelijk het contact verwateren. Zo gaat dat altijd. En misschien doet dat iets minder pijn nu we al zo lang, door corona, hebben kunnen oefenen. Mijn keelkanker heeft daar ook een ‘mooi’ zetje bij in de rug gegeven. Jarenlang zagen we elkaar minimaal 1 x per week als moeder Linda, dochter Fleurtje (6) en ik kwamen eten. Altijd gezellig. Sinds corona en kanker hebben we elkaar nog maar mondjesmaat gezien. Op één hand te tellen. Wat contact ook in de weg zal staan is dat Linda binnen afzienbare tijd veel bij jullie gaat verblijven. En zo hoort het ook, maar ik moet wel zo veel mogelijk uit haar buurt blijven. Voor mezelf.
Dus gaat het verwateren. Niet omdat we dat willen, maar omdat de omstandigheden die weg voor ons uitstippelen.
Hoe dan ook wil ik dat jullie weten dat ik ontzettend op jullie gesteld ben. Ik wens iedereen die ik een warm hart toedraag, schoonouders zoals jullie in hun leven. Vanaf het eerste moment hebben jullie me hartelijk opgenomen in de familie. Binnen afzienbare tijd waren we goeie vrienden. Talloze malen hebben jullie Linda en mij door moeilijke tijden heen geholpen. Altijd vanuit jullie zelf. Nooit hebben we jullie ergens om gevraagd. Jullie deden het gewoon. En nooit kwamen jullie erop terug. Twee gouden harten zoals ze niet meer worden gemaakt. Jullie hebben ze nog. Het levende bewijs dartelt regelmatig om jullie heen. Jullie kleindochter Fleur. Stapelgek is ze op Oma en Opa. En dat is niet zomaar vanzelfsprekend. Als we tegen Fleur zeggen dat we naar Oma en Opa gaan zit ze bij wijze van spreken al in de auto. Kinderen kunnen keihard zijn, maar altijd eerlijk in hun gevoelens. Dat ze graag naar jullie toegaat, is daarom een groot compliment.
Ik heb aan Linda gevraagd of ze bereid is, nadat alle scheidingsperikelen achter de rug zijn, mij uit te leggen waar, wanneer en waarom het misgegaan is tussen haar en mij. Dat wil ze. Gelukkig, want ik heb geen idee. Ze zei er wel bij dat we daar wel een middagje voor nodig hebben. Poeh, ik heb kennelijk nogal wat fout gedaan. Maar goed, ik wil dat jullie weten dat jullie altijd een prominente plek in mijn hart zullen hebben. Nooit zal ik jullie vergeten en altijd dankbaar zijn voor de jarenlange vriendschap die ik voor jullie heb gevoeld. En nog steeds voel. Voor wat betreft jullie dochter: zij is de moeder van mijn lieve kleine meid en alleen al daarom wens ik haar alle goeds. Ik hoop dat ze gelukkig wordt.
Liefs, Menno.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren is als een goed huwelijk en kan via:
vadertje.backme.org
