Dat wordt over 11 dagen een belangrijke vraag. Dan heb ik weer een ontmoeting met de chirurg die mij van mijn Kiezel heeft bevrijd. Een aantal vragen moeten worden beantwoord. Waarom bloed ik om de haverklap uit mijn tracheastoma? Waarom is de tracheastoma aanzienlijk gekrompen nu ik geen ’tube’ meer indoe? De tube heb ik afgezworen omdat niets geneest als hij in mijn keel hangt. De wanden blijven dan gevoelig en de hoestprikkels zijn enorm. Drie maanden heb ik het volgehouden. Dag en nacht.
Ik draag nu een pleister met plastic gat waar hetzelfde ‘dopje’ op past als op de ’tube’. Ook het ‘stemdopje’ past daarop. Daar heb ik behoorlijk wat luchtdruk voor nodig en dat is precies de reden dat ik ‘m weinig gebruik. Dat brengt me op mijn volgende vraag: waarom ben ik al maanden kortademiger dan ooit? De klachten met ademen doen me vaag denken aan longontstekingen die ik in het verleden heb gehad. De laatste keer dat ik op controle was heeft een oppervlakkige controle niets opgeleverd. Integendeel. Het zag er prima uit, meneer Voorwinde. Nog maar even aankijken. Ondertussen heb ik sinds een week elke dag pijn tussen en op mijn schouderbladen. Een verband met m’n bronchiën?
Genoeg aangekeken. Grondig controleren graag.
Ik heb ook het idee dat mijn slokdarm qua ruimte aan het inboeten is. Kan dit op uitzaaiingen duiden? Zo nee, wat dan? Of heb ik het gewoon mis? En hoe zit het met die doodvermoeiende aanhoudende vermoeidheid? Of ben ik te ongeduldig? Bijna 7 maanden geleden ben ik geopereerd en ik heb niet het idee dat er veel vaart in het herstel zit. Toegegeven, de lymfevochtbult onder mijn kin is nagenoeg weggemasseerd. Waarvoor hulde aan de oedeemtherapeute. We zijn echter nog lang niet klaar, omdat de nieuwe vochtafvoerende leidingen (nog) nauwelijks afdoende zijn.
Kortom een hoop vragen. En ondertussen moet het me kunnen blijven schelen. In ieder geval een beetje.
Sinds de aanstaande echtscheiding vaststaat probeer ik mijn emoties daarover te negeren. Dat lukt aardig, maar dat heeft wel een vervelende bijwerking. Namelijk dat alles wordt afgevlakt. Dus ook de leuke dingen. Het EK? Boeien. De OS? boeien. Een goed boek? Ik kom er nauwelijks doorheen. Het mooie weer. Geinig, maar als ’t regent is ’t ook goed.
Natuurlijk doe ik van alles (binnen mijn mogelijkheden), maar passie komt er zelden meer bij kijken. Dat is de prijs die ik betaal om de aankomende periode zo goed mogelijk door te komen. Overleven eerst, dan de rest. Het zal wel niet gezond zijn, maar niemand heeft wat aan een wrak. Ikzelf al helemaal niet. De kleine genoegens blijven koesteren, al is de blijdschap minimaal. Ik merk de afvlakking ook in ‘gesprekken’ of geschreven conversaties, bijvoorbeeld op Twitter.
Bij onderwerpen die me normaal gesproken doen ontvlammen, haak ik af als er teveel wordt ‘gezeurd’. Als ik überhaupt al reageer. Alles is een beetje z’n importantie kwijt. Het belang wat ik bepaalde zaken toekende, heb ik onbewust ook weer weggenomen. Niet leuk.
Maar ik kan even niet anders. Dus, what’s up, doc?
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren maakt me superblij.
vadertje.backme.org
