Dochter Fleurtje (6) was af en toe een beetje ‘down’, de laatste tijd. Voor zover kinderen van die leeftijd down kunnen zijn. Laat staan Fleurtje. Die kan wel verdrietig zijn, maar nooit lang. En dan bedoel ik eigenlijk gewoon: kort. De laatste weken was het iets anders. Ze was niet verdrietig om steeds weer iets anders, maar steeds om dezelfde reden. En dat betrof een vriendinnetje; een van haar beste vriendinnetjes. Vriendinnetje kwam vóór mijn operatie, afgelopen november, zeer regelmatig bij ons over de vloer en Fleurtje bij haar.
Net zoals bij een aantal andere vriendinnetjes van Fleurtje vond zij mij, na mijn operatie, ook eng. Gat in m’n keel en verloren spraakvermogen. Brrrrr. Eng. Bij de meeste vriendinnetjes was dat snel over. Even gek doen en een gevulde snoeppot doen wonderen. Dat in combinatie met wat uitleg van betreffende ouders en snel was het alsof het nooit anders was geweest. Dit vriendinnetje was anders. Zij bleef mij maar eng vinden en wilde ook niet meer bij mij en Fleurtje thuis spelen. En Fleurtje was daar verdrietig om. Zeker nu Fleurtje’s verjaardag in zicht komt. De afgelopen week kwam ze er bijna elke dag op terug. Het was zelfs zo erg dat Vriendinnetje wegdook achter een ouder als ze mij op het schoolplein zag.
Tijd voor actie.
Dat vond ook de moeder van Vriendinnetje. Ze stuurde me een appje of ze even langs kon komen om over Vriendinnetje te praten. Aldus geschiedde. Eigenlijk was het al geregeld. Vriendinnetje had tegen haar moeder gezegd dat ze wel bij Fleurtje wou spelen “als moeder meeging om thee te drinken, of zoiets.” Moeder kwam langs om dat bekrachtigd te zien. En om te vertellen dat ze het niet had zien aankomen dat Vriendinnetje zó bang zou zijn voor mij. Ik vond het geen punt en ik nam haar oprecht niets kwalijk. Moeder niet en Vriendinnetje niet. Vriendinnetje is een van de stoerste vriendjes van Fleurtje. Niemand zag dit aankomen.
Vandaag zijn ze langs geweest. Soms vallen dingen onbedoeld perfect op hun plek. Ik had net een zwembad aangeschaft voor Fleurtje en vandaag kwamen Vriendinnetje, zusje van Vriendinnetje en mama van Vriendinnetje langs. De kinderen met z’n drieën een flink deel van de middag in het zwembad en mama en ik onder de parasol. De kinderen hadden de grootste lol. Na een ijsje, snoepje en een opgeblazen strandbal was ik niet meer eng. Mama van Vriendinnetje kreeg op een gegeven moment zelfs het verzoek van Vriendinnetje of ze niet even weg moest? Of ze niet ergens anders iets te doen had?
Enfin, niets dan gelukkige kinderen aan het eind van de dag en de afspraak dat ze binnenkort weer komen ‘zwemmen’. Ook wil Vriendinnetje graag uitgenodigd worden voor de aanstaande ‘prinsessen-verjaardag’ van Fleurtje.
Ik kreeg een ‘high five’ van vriendinnetje toen ze weggingen. Dat deed ze voor mijn operatie ook altijd als ze na een middagje spelen weer naar huis ging.
We zijn weer vriendjes. En Fleurtje heeft weer een zorg minder.
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren maakt vrienden en kan via:
vadertje.backme.org
