Om de haverklap is er tegenwoordig een schandaal(tje) met grensoverschrijdend gedrag in de hoofdrol. Vandaag weer eentje met een SP wethouder uit Amsterdam. Ivens. Geen fysieke overschrijdingen stond in het bericht. Het ging om verbale overschrijdingen die niet openbaar zijn gemaakt. Ivens trekt het boetekleed aan en stapt op. Hij zegt zelf dat hij achteraf heeft moeten constateren dat de meldingen terecht zijn. Ook zou hij al een keer in 2019 hiervoor zijn gewaarschuwd door Femke Halsema. Hij zegt er zelf het volgende over:
“De klachten hebben in alle gevallen geen betrekking op fysiek contact, maar betreffen opmerkingen die overdonderend, grensoverschrijdend of zelfs seksualiserend zijn ervaren.” (bron: nu.nl)
Ik wil verder niet ingaan op individuele gevallen maar sinds #metoo krijg ik steeds vaker een ongemakkelijk gevoel bij sommige ‘gevallen’. Laat ik duidelijk zijn. Ik ben zonder mitsen en maren tegen elke vorm van intimidatie op welk gebied dan ook. En in het bijzonder intimidatie door mannen tegen vrouwen. Waar ik moeite mee heb is dat grote grijze gebied van meldingen over verbale intimidatie. Elke melding is persoonlijk en zal variëren in ernst omdat iedereen zijn eigen gevoeligheidsgrens kent. Daar is nauwelijks algemene regelgeving voor te bedenken. Dus hangt het af van de behandelaar van de meldingen. Soms moet er zelfs een uitspraak van de Rechtbank aan te pas komen. Ik krijg nu niet bepaald de indruk dat het strak is geregeld.
Mannen hebben een grotere verantwoordelijkheid om hun gedrag te evalueren, omdat zij meestal de aanleiding tot al dan niet terechte meldingen zijn. Probleem hierbij is dat het mannen zijn. Veel mannen zijn opscheppers. Veel mannen hebben een grote mond. En zijn flapuiten. Dat maakt ze in essentie niet gelijk slechte mensen. Tot op zekere hoogte is er een karakteraanpassing bij veel mannen nodig. Of in ieder geval op z’n minst een mentaliteitsverandering. Niet onmogelijk, maar lastig. En veel zullen niet willen. Zij vinden ‘al dat gezeur’ maar onzin en zien geen probleem. Voor die categorie geldt wat mij betreft: wie niet horen wil, moet maar voelen. Rekening met elkaar houden hoort bij een samenleving.
Dan mijn eigen ongemak. Dat betreft degene die het overkomt. Zoals vandaag met Ivens. Hij schijnt heel goed te zijn in z’n werk als wethouder. Hij heeft de eer aan zichzelf gehouden en is opgestapt. Het gaat om verbale overschrijdingen. Ik denk dan gelijk: weegt dit tegen elkaar op? Dat heeft niets te maken met het goedpraten van gedrag. Het gevoel bekruipt me vaak dat mensen onevenredig gestraft worden. Ik vind het een bedenkelijke ontwikkeling dat we niet eerst de neiging hebben om voor onszelf op te komen, maar meteen naar de meldingsmogelijkheid grijpen. Het heeft iets klikkerigs. Iets naars. Zonder daarbij te verwijzen naar dit specifieke geval.
En als er nu iemand is die denkt “Wat die kerel heeft gedaan is pas naar! Denk aan de mensen die het overkwam!”, die slaan de plank volledig mis. Dat is namelijk het andere been van mijn spagaat. Mijn gedachten gaan altijd eerst over degene die het overkomt. We willen graag een samenleving waarin we vrij zijn én worden beschermd tegen onrecht, maar niet in een samenleving waarin we constant onze woorden moeten overdenken voor we ze uitspuwen. De kunst is tussen die aspecten een soort van balans te vinden. Ik heb het idee dat we daar nog lang niet zijn.
Tot die tijd moeten we uitkijken dat we niet iedereen over de kling jagen en onze samenleving laten veranderen in een NSB-achtige maatschappij, waarin klikken de norm wordt. Tegelijkertijd moeten we uitkijken dat we niet elke klacht onbehandeld op de plank laten liggen. Of dat nu een plank van de politie, overheid of bedrijf is. In sommige gevallen kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat we misschien wat eerder van ons hadden moeten afbijten. Net zo goed als we misschien wat eerder sorry hadden kunnen accepteren.
Tolerantie draagt de mogelijkheid in zich tot wederzijds begrip. De schandpaal nooit.
Tolerantie is altijd beter.
P.S.: ik heb het in dit artikel uitsluitend over verbaal overschrijdend gedrag. Bij fysiek overschrijdend gedrag moet wat mij betreft altijd aangifte worden gedaan.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren is zeker niet grensoverschrijdend gedrag!
vadertje.backme.org
