Wat begon als ’n ideetje is een beetje uit de hand gelopen. In positieve zin. Een tijdje geleden vond ik een foto van mezelf en mijn vader van 29 mei 1979. Een foto genomen in Artis. Op mijn 16de verjaardag. Ik kan het me niet meer herinneren, maar ik heb vast gevraagd om daar naar toe te gaan op m’n verjaardag. Al vanaf jongs af aan was het traditie om met enige regelmaat Artis te bezoeken. Soms met het gezin (papa, mama, broertje Henk en ik) en soms alleen met m’n vader. De weinige herinneringen die ik nog heb aan die bezoekjes, zijn gelukkige herinneringen. Het idee was om daar een traditie van te maken. Het eerste idee was om eerst met mijn oudste dochter naar Artis te gaan, daarna met m’n jongste dochter. Sinds dat idee speelt heeft mijn oudste dochter kleinzoon Pim (0) een liefdevol leven ingeblazen. Dus Pim moet ook mee. Het idee muteerde in een 4 persoons uitje. Ik, mijn dochters en kleinzoon.
Dat idee sloeg aan bij de rest van de familie. En dan verlies ik de controle. Dus gaan we ondertussen met een groep waarmee we een halve touringbus kunnen vullen.
We gaan nu met moeder Janny (moeder van Natasja), Natasja (dochter Menno & Janny), Fleurtje (7) (jongste dochter Menno), Henk (jongere broer Menno), Pim (kleinzoon Menno, zoon Natasja), Remco (papa Pim en man Natasja), Nina (levensgezellin broertje Henk), Igo (beste vriend Janny, getuige huwelijk Janny & Menno) en als laatste heeft zich enkele dagen geleden gemeld Bas (halfbroer van broer Henk en Menno). Negen in totaal. Zoals ik zei: iets uit de hand gelopen. Maar hopelijk de start van een familietraditie 2.0.
Gezien mijn gebrekkige gezondheid is het om die reden alleen al handig om zoveel mogelijk mensen mee te hebben die iets kunnen betekenen als het mis mocht gaan. Die kans is uitermate klein, maar sterven in Artis lijkt me een schitterende dood. Dan wil ik aan de leeuwen gevoerd worden. Eén van mijn herinneringen is dat ik me altijd heb afgevraagd hoe het in die hokken zou zijn die in de rotswand verstopt zitten. Dan ben ik er! Cirkel rond. Maar goed, dat is een bijkomend praktisch voordeel, dat verder niet van invloed is op welke beslissing dan ook.
Ik en Fleurtje worden morgen opgehaald door broer Henk. En de rest van de dag zie ik het wel. Ik ga vooral om te genieten. Morgenochtend ga ik nog chaotisch, overspannen gedrag vertonen. Ik heb alles wat ik nodig heb allang klaar gezet. Dat ga ik morgenochtend allemaal nog een keer langslopen om te constateren dat ik niks vergeten ben. Boterhammen voor Fleurtje gesmeerd. Snoepkomkommertjes erbij. Zelfs een klein zakje chips. Water staat koud. Tas met medische noodzakelijkheden staat klaar.
Niks om je druk over te maken. En toch doe ik precies dat. Elke keer weer.
We gaan dan ook naar Artis en dat moet je héél serieus nemen!
Disclaimer: Gratis lezen mag, doneren is nog cooler dan Bokito en kan via:
vadertje.backme.org
