Daar is-ie weer. Het Morele Kompas. Het gebrek eraan, om precies te zijn. En wel dat van ons ‘onvolprezen’ kabinet. Dat beloftes worden gemaakt en gebroken hoort bij politiek. Hoewel ik het raar blijf vinden dat dat algemeen wordt aanvaard. Maar goed, dat gebeurt al sinds er politiek wordt bedreven. Ook in politiek van, pak ‘m beet, zo’n 50 jaar geleden. Ongeveer een halve eeuw geleden ging ik me al voorzichtig interesseren voor politiek. Naarmate ik ouder werd vond ik het spannender worden. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat ik geneigd ben het verleden enigszins te romantiseren. Maar dat is zeker niet het enige. Er was volop verzuiling. ‘Links’ en ‘rechts’ waren duidelijke begrippen en werden nog niet misbruikt, met name op social media. Tegenwoordig wordt je om je oren geslagen met begrippen als ‘extreem links’ als, bijvoorbeeld de VVD iets aan het milieu wil doen. Of als Sigrid Kaag ergens in het Midden Oosten op bezoek gaat. Dan ontploft twitter en word je met ‘extreem links’ continue om de oren gemept.
Helaas is het realiteit geworden dat als je lang genoeg stupiditeiten blijft roepen, er vanzelf andere geestelijk uitgedaagden die uitspraken overnemen en zo ontstaat er gemakkelijk een stroom van ‘gelovigen.’ Goed, weer terug naar de jaren ’70. Hoewel, zoals ik al schreef, beloftes werden gemaakt en gebroken was er wél een moreel kompas. Elke partij had duidelijk voor ogen waar zij met de samenleving naar toe wilden. Zeker de linkse en rechtse partijen. En dat waren tegengestelde kanten. Als je toen beweerde dat iemand van de VVD extreem links was, dan was eeuwige hoon je deel. Dat zou nu nog steeds zo moeten zijn. Maar dat is het niet. Een kabinet zonder moreel kompas met ministers en staatsecretarissen die maximaal middelmatig te noemen zijn, roept het over zichzelf af. Als je geen idee hebt wat je met de samenleving wilt, kun je makkelijk overal worden ingedeeld. Aldus geschiedde.
Een kabinet zonder moreel kompas kenmerkt zich door reactie-politiek. Er gebeurt iets en men reageert. Dat doen de kabinetten van Rutte altijd. En ze zijn er nog slecht in ook. Ze leren hélèmaal niets van eerder gemaakte fouten. Wel zijn ze kunstenaars in het maken van dezelfde beloftes als het mis gaat. “Dit had nooit mogen gebeuren” en “we zullen er alles aan doen om dit in de toekomt te voorkomen.” Blah…blah…blah. Steeds in een iets andere verpakking. En het gros van de bevolking stemt vrolijk op de VVD. Peilingen wijzen uit dat de VVD op dit moment nauwelijks verliest. Ik vind dat niet raar. Rutte en zijn kabinetten laten zien dat je overal mee weg kan komen. Dat nemen kiezers op een gegeven moment over. Althans een deel. De egocratie. Ikke eerst.
Zelfs ik begin een beetje murw te worden. Steeds vaker haal ik mijn schouders op en denk: ‘zoek het uit, stom volk, je krijgt wat je verdient.’ Geen gedachte waar ik erg trots op ben. Gelukkig zit Ankie Broekers-Knol in het kabinet en verschijnt ze met enige regelmatig voor de camera. Dan begint mijn bloed te koken en weet ik weer waarom ik scherp moet blijven.
Marcel van Roosmalen las vandaag zijn hilarische column over haar voor. Hier is de link.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren? Graag!
vadertje.backme.org
