Op vrijdag is het doodstil bij mij in huis. Het gevolg van de regeling die ik met mijn nog-net-niet-ex heb over de verdeling van de Fleur Voorwinde (7) tijd. De scholen zijn in dit gedeelte van het land al weer een week open. Ook weer even wennen. Kleine Fleurtje zit in een fase waarin ze dingetjes uitprobeert. Vooral als ze moet gaan slapen. Ik zal je de details besparen, maar laten we zeggen dat leuk anders is. Soms weet ze het wel tot een uur te rekken, voordat ze de strijd opgeeft. Tot op zekere hoogte heb ik met haar te doen. Door alle dood en verderf rondom ons, heeft ze een soort van paniekerige verlatingsangst ontwikkeld. Dat is een oprecht gevoel. Ik zie feilloos aan haar wanneer ze oprecht is en wanneer ze de boel in de maling neemt. Al moet ik zeggen dat ze daar wel steeds beter in wordt.
Om ervoor te zorgen dat Fleurtje haar broodnodige slaap krijgt, wissel ik troost met een soort van strengheid af. Tot nu toe werkt dat aardig. Ik laat haar tegelijkertijd een kwartier later naar bed gaan, dan voor de vakantie. Dat helpt ook. Moe genoeg, maar niet té moe dat de adrenaline het gaat overnemen. Deze week hebben we veel gepraat. Over van alles en nog wat. Veel over haar oma, mijn moeder, die vorige week is overleden. Heel goed kende Fleurtje haar niet. Mijn moeder was een soort van kluizenaar geworden en tolereerde eigenlijk alleen mijn broer Henk en zijn vrouw Nina van harte in haar leven. Ik ging ook nog wel, al probeerde ze altijd onder mijn bezoekjes uit te komen. Bang dat ik haar aan zou spreken op haar zelfgekozen isolement en de gevolgen daarvan. Arme moeder. Dat interesseerde me allang niet meer. Ik wilde gewoon dat het goed met haar ging.
Toch wist Fleurtje nog veel dingen van die paar ontmoetingen die ze met oma had. Uit moeders huis had ik een bakje met speelgoeddiertjes meegenomen. Niet groter dan een pinklengte. Sommige met stof bekleed. Ik heb Fleurtje verteld dat oma die speciaal voor haar heeft gespaard. Ik weet niet zeker of dat waar is (ze heeft het me nooit verteld), maar voor wie anders? Mijn aanname is een verantwoorde. Oma zal niet zelf met de beestjes hebben gespeel. Maar goed. Sinds ze dat bakje met de beestjes heeft moeten ze overal mee naar toe. In de auto mee naar school. Daar mogen ze niet naar binnen, toch doet ze er stiekem één of twee in haar tas. “Dan is oma ook een beetje mee naar school.”
Haar moeder heeft Fleurtje verteld dat oma naar de hemel is. Daar gaat ze namelijk de tekeningen die Fleurtje voor oma had gemaakt laten zien. Die MOESTEN dus mee in moeders kist. Uiteraard heb ik daar voor gezorgd. Ik ga Fleurtje nog niet vertellen dat ik helemaal niet in een hiernamaals geloof. Dat het leven op aarde het enige korte, kuttige bewuste bestaan is dat ons wordt gegund.
Die wrede boodschap bewaar ik nog wel even.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren graag tijdens dit bestaan.
vadertje.backme.org
