Rustig maar. Ik ga geen dickpics posten (rare fetisj, trouwens). Ik ga geen ode aan mijn geslacht brengen. Noch wordt dit een seksueel getinte column. Ik ga het over een raar fenomeentje hebben dat zich toevallig in mijn piemel heeft gemanifesteerd. Het had elk ander lichaamsdeel kunnen zijn en dan had ik daarover geschreven. Al moet me wel even van het hart dat ik het uitermate irritant vind dat er nog steeds mensen zijn die bij het noemen van een geslachtsdeel direct in een spasme schieten. Dat gezegd hebbende, terug naar mijn piemel, maar eerst de aanleiding. En dat betreft allergieën. Er bestaan er zo’n 4000. Ik heb nog nooit in mijn 58 jarige bestaan ergens een allergische reactie op gehad. Geen hooikoorts. Geen allergische reactie op de vele wespen- en bijensteken die ik heb mogen ontvangen. Ooit heb ik een keer een allergietest moeten ondergaan. Daarin worden enkele hoofdgroepen getest. Allemaal negatief. Zelfs geen enkele allergische reactie op de vele verschillende soorten medicatie die ik in mijn leven voorgeschreven heb gekregen.
Tot die ene keer, die ik tot mijn schande (en spijt) alweer was vergeten.
Dat was in 2015 toen ik met een dubbele longontsteking in het ziekenhuis terecht kwam. Zo’n kantjeboord-gevalletje. Antibiotica via het infuus en na een weekje voelde ik me weer prima. Daarna is mijn herinnering ’n beetje vaag. Na diep nadenken kom ik tot twee opties. Of ik kreeg bij ontslag uit het ziekenhuis nog een korte antibioticakuur mee om de laatste (eventuele) bacterienesten uit te roeien. Of die antibioticakuur in pilvorm, kreeg ik naar aanleiding van een ziekenhuisbacterie die ik had opgelopen. Is ook niet heel erg van belang. Het ging om het middel. En om de duur. Drie dagen als ik me goed herinner. Een boostkuurtje van Amoxicilline/clavulaanzuur. Dat is een antibioticum dat een breed scala aan bacteriesoorten aanvalt. En ik kreeg een allergische reactie daarop. Jeuk onder mijn voorhuid. Aan het eind van de kuur ook wat vlekvorming.
Enkele jaren later kreeg ik weer een kuur. Hetzelfde middel, iets langer. Acht dagen. Dezelfde reactie plus onfris uitziende witte afscheiding. Allemaal op dat kleine stukje onder mijn voorhuid. Nergens anders. Nu kwam er ook pijn bij. Eerst jeuk en na een paar dagen pijn. Niks onoverkomelijks, maar wel irritant. Het effect van het middel rechtvaardigde zeker enig ongemak. Het was die keer dat ik de link met een allergische reactie maakte. En het vervolgens na verloop van tijd doodleuk weer vergat. En nu staat mijn piemel in de fik.
Weer van dezelfde kuur alleen nu is het een kuur van maar liefst twee weken. Hetzelfde verloop. Ik zit nu in het stadium van oplopende pijn. En de expansiedrift ervan. Vandaag deed plassen pijn. Dat was nieuw. En ik moet nog een paar dagen. En wat is de moraal van dit verhaal?
Dat als bij een naam ergens vaag een belletje gaat rinkelen, je beter eerst kan uitzoeken waarom dat belletje afgaat. Want dat belletje heb ik gehoord. En genegeerd.
Als over drie dagen de bacteriehaarden uit mijn keel zijn verdwenen, dan is het weer de moeite waard geweest. Onder voorwaarde dat ik dan nog wel een piemel héb.
Disclaimer: gratis lezen mag, doneren wordt zeer gewaardeerd en kan via:
vadertje.backme.org
