Nou ja, mening. Een meninkje. Ik heb de neiging om alles uit CDA hoek over één kam te scheren. Ze doen namelijk zelden iets christelijks. Ik vind ze meestal hypocriet en leugenachtig. Regelmatig noem ik CDA-ers de biddende D’66-ers. Zwabberend van links naar rechts. Zich zetelend waar de slappe ruggengraat zich het meest gestut voelt. Met een Amen erachteraan. Ik probeer geen retirade te houden over het CDA, maar een klein voorbeeldje kan ik toch niet laten. Het aantal daklozen is verdubbeld het afgelopen jaar. Het CDA zat in het kabinet dat dit toestond. Ik weet bijna zeker dat Jezus hier wel een lesje voor had klaar liggen. Zijn volgelingen in het kabinet hebben er met geen woord over gerept. Laat staat er iets aan gedaan. Zo. Dat was ’t. For now. Terug naar Mona.
Twitter ontplofte vandaag. Het zal u niet zijn ontgaan dat Rutte in samenspraak met z’n vice premiers, heeft besloten dat Mona eruit geknikkerd moest worden. Per direct. Je moet tot 1975 terug voor een vergelijkbaar geval. Toen werd een D’66-er uit het kabinet geknikkerd omdat ie kritiek had op van Agt. Toen Minister van Justitie, meen ik. Alleen dat ging via een stemming van het hele kabinet. Mona Keijzer is eruit geknikkerd door Mark Rutte (voor de vorm in samenspraak met De Jonge, Schouten en Ollongren). In democratische zin een zeer bedenkelijke actie van een demissionair premier.
Ik ken Mona Keijzer niet persoonlijk, maar heb haar wel via de gebruikelijke kanalen gevolgd. Voor CDA begrippen is ze gezellig recalcitrant. Gooit regelmatig d’r kont in de krib en bewandelt ogenschijnlijk haar eigen weg. Wat die weg precies is, is me niet duidelijk. Ik heb het idee dat haar opstandigheid in een stroomversnelling is gekomen na de onverkwikkelijke lijsttrekkersstrijd binnen het CDA. Waarbij Mona, met 7% van de stemmen, kansloos moest afdruipen. Ik vermoed een grote sympathie voor Pieter Omtzigt en de stille wens zich aan te kunnen sluiten bij zijn eenmansfractie.
Aangezien ik Mona Keijzer niet van bovennatuurlijke intelligentie verdenk, vind ik het nogal doorzichtig wat er zich allemaal afspeelt. Op de dag dat de coronapas in praktijk wordt gebracht, met scanverplichting in horecagelegenheden, staat er een interview in de Telegraaf waarin zij zich, kort gezegd, tegen de coronapas keert. Dat men in het kabinet daar boos om is snap ik wel. Je moet als kabinet eensgezind voor de dag komen, anders sla je een modderfiguur (voor zover dat nog kan). Dat er ontslag volgt had, denk ik, niemand aan zien komen. Rutte heeft de natuurlijke neiging tot pappen en nathouden. Dus in die zin was het een verrassing. Als je het loskoppelt van de poppetjes, is het logisch. Maar dat was slechts de apotheose. Over een langere periode hieraan voorafgaand, heeft Mona zo ongeveer met iedereen binnen het kabinet ruzie gemaakt. Daarmee heeft Mona een vertrek al zo goed als zeker gesteld. Was dus alleen nog de klap op de vuurpijl nodig.
Die coronapasklap. Via de krant.
Eerlijk is eerlijk: knap bedacht en perfect uitgevoerd. Zij heeft op deze frontale botsing aangestuurd omdat ze het CDA meer dan zat is en daar weg wil. Welnu, dat is gelukt. Voorlopig op riant wachtgeld. Dat wel. Ik verwacht dat ze op zeer korte termijn bekend maakt waar ze een nieuwe baan heeft.
Want ik ben wantrouwig genoeg om te geloven dat ze die allang heeft.
Disclaimer: De Mening van Menno kun je gratis lezen. Bevallen mijn stukjes? Doneer dan. Dat kan via vadertje.backme.org
