Laat ik beginnen door te stellen dat ik me niet herken in het door mij geschetste beeld van de Echte Man. Echte mannen doen dingen die ik nooit zou doen. Nou ja, lang niet alles in ieder geval. Echte mannen laten baarden staan. Dat doe ik ook wel eens. Tot dat de wangstruik in de weg gaat zitten en dan gaat de tondeuse eroverheen. Echte mannen laten niet alleen de baard staan maar gaan die kinservet ook onderhouden. Heuse setjes zijn ervoor op de markt. Olie, crèmepjes, schaartjes, mesjes, schuim, geavanceerde baardtondeuses. Enfin. Noem maar op. Elke dag wordt het gordijntje van haar uitgekamd, bijgeknipt, ingesmeerd en verfijnd. En dan heb ik het nog niet eens over de bijbehorende snor. De Echte Man herken je steeds vaker aan de krulsnor. Tot voor kort zag je die alleen nog in oude Westerns, waar het een snobistisch modeverschijnsel was. Exclusief voor de welgestelden.
Echte Mannen koken tegenwoordig. De woest uitziende kok met houthakkershemd. Opgerolde mouwen zodat de door inkt bevlekte onderarmen goed zichtbaar zijn. Krulsnor, baard en vervaarlijk uitziend hakmes in de hand. Een blok hout waar schijnbaar nonchalant allerlei groente en vlees door elkaar liggen waar hij verwilderd achter staat. Op onschuldige groentes in te hakken. De Echte Kok weet er wel raad mee. Als de Echte Kok het voor elkaar krijgt om enige bekendheid te verwerven dan volgt onherroepelijk een exotisch kookboek. Een kookboek waarin bijvoorbeeld haarfijn wordt uitgelegd dat je voor de doorgebakken rijst uit de Shen Ghen Vallei in West China toch echt de Pekinese Ketjap moet gebruiken. De Echte Kokman was op dit exclusieve sausje gestuit tijdens zoektocht naar zichzelf en een voettocht door Nepal. Hij vond zichzelf en een klein dorpje, waar de basis voor deze verrukkelijke saus werd gewonnen uit de galafscheiding na het stimuleren van de prostaat van de Pekinese Berghond. “Kijk, hier een flesje. Kost wel 140 euro per 10 ml, maar dan heb je wel de basis voor het ultieme sausje.”
En daar een kookboek vol mee.
Echte Mannen brouwen hun eigen bier. De Echte Bierman is identiek aan de Echte Kokman, alleen dan met bier. Hele thuisbrouwerijen hebben ze in hun zelf getimmerde schuren staan. Hun bieren hebben meestal de naam van de woonplaats of regio waar de Echte Bierman verblijft.
Echte Mannen zijn altijd op zoek naar de Echte Man in zichzelf. Ze weten nooit van te voren wat ze vinden. Ze weten feilloos de weg er naar toe en dat het een Echte Man oplevert. Dat kan de Echte Kokman, Bierman of Baardman zijn. Of misschien wel een combi. De zoektocht naar de Echte Man is moeilijker geworden. Het is zelfs volgens mij al te laat. Het is gecultiveerd. Als de reclame eenmaal een uit te buiten concept heeft ontdekt worden helse zoektochten naar de donkerste krochten van de mannenziel vermalen tot georganiseerde groepsreisjes. All-in, uiteraard.
Afzien onder begeleiding.
Ik heb ooit eens een kookboek gekregen. Van mijn moeder. Ik was 16 en ging op kamers wonen. Een dik boek. Het kookboek van tijdschrift Margriet. Daar stonden heel sec ingrediënten en kook-/baktijden in. Meer hoefde ik niet te weten. Een tondeuse heb ik ook. In de zomer gebruik ik die voor kop, snor en baard. In de winter voor baard en snor. Bier heb ik nooit gebrouwen. Wel veel gedronken.
Als er al een Echte Man bestaat is hij vooral praktisch. En zeker geen modeverschijnsel, met een krulsnor, raar schort en een pink in de lucht bij het proeven van zijn eigen product.
Hij reist alleen.
Disclaimer: gratis lezen, doneren is tof en kan via:
vadertje.backme.org
