Is de kerstgedachte überhaupt nog levend? Nu begeef ik me niet veel in Bijbelse kringen, maar wat ik meekrijg uit het nieuws en de onveranderde stroom van vuilspuiterij op Social Media stemt me niet erg hoopvol. De ‘Vrede op Aarde’ gedachte is de voornaamste boodschap van wat ooit begon als de viering van de geboorte van het kindeke Jezus. Dat we helemaal niet weten wanneer Jezus is geboren en dat de viering zijn oorsprong heeft in een heidens ritueel, laten we maar even voor wat het is. Vrede op Aarde dus. Daar kunnen we allemaal wat mee. Gelovig of niet. Ik vraag me elke kerst weer af of die gedachte nog leeft. Omdat we tijdens die periode om onze oren worden geslagen met allerlei kerstmeuk en lief-zijn-voor-elkaar gedoe lijkt het misschien dat alles om ons heen nog wat erger is dan de rest van het jaar. Althans, dat is zo voor mij.
Natuurlijk zijn er een paar vastigheidjes. Politici trekken zich niets aan van de tijd van het jaar. Zij breken beloften en jokken gewoon het hele jaar door. Die mensen die het hele jaar door lief en aardig zijn, zijn dat ook tijdens de kerstperiode. Net als de hufters het hele jaar door hufterig zijn. Vastigheidjes. Ik doel meer op gebeurtenissen die me – kennelijk – in deze periode meer opvallen en me meer raken dan ‘normaal’ het geval is. Het verbaast me bijvoorbeeld helemaal niet dat het nieuwe kabinet van Rutte met ontelbare miljarden strooit en de zorg (weer) slechts de kruimels gunt. Wat me ook niet verbaast, maar wel in woede doet ontsteken, is dat Zilveren Kruis de steun, die door huisartsenpraktijk medewerkers wordt gegeven aan patiënten die niet zonder die begeleiding kunnen, ‘anders’ gaat vergoeden. Dat komt erop neer dat bijvoorbeeld praktijkassistenten nog maar worden vergoed voor een gesprekje van 20 minuten met dergelijke patiënten. Terwijl die hulp meer dan een gesprekje behelst en vaak uren in beslag neemt. Overal gaan de alarmbellen af. Iedereen voorziet grote problemen, behalve Zilveren Kruis, die natuurlijk niet voor de camera wil reageren, maar in een verklaring aangeeft ‘het goed te gaan monitoren.’ Dat weet je dat het fout gaat.
Maar goed. Dat is een verzekeringsmaatschappij en dat zijn nu eenmaal gewetenloze gieren. Het hele jaar door.
Maar dan de buitencategorie. Malafide zorgbedrijven die aan zelfverrijking voor hun directeuren hebben gedaan van het geld dat voor de frontlinie medewerkers uit de zorg was bestemd. In het nieuwsbericht van RTL werd het ‘van klappen naar flappen’ genoemd. Slappe grappen die niet in zo’n bericht thuishoren, maar goed. Onbewust dringt zich de vergelijking aan me op van onmensen die bejaarden in hun huis beroven. Een tijdje geleden was dat schering en inslag in het nieuws. Die categorie. Preying on the weak. De reden dat ik de zorg uitlicht in dit stukkie is omdat deze drie voorbeelden nieuwswaarde hebben tijdens of rond de kersttijd. Allemaal met de zorg als slachtoffer. Terwijl die sector al jaren nieuwswaarde heeft en niet omdat er zo goed voor ze wordt gezorgd. De zorg is een valkuil zonder bodem. De mensen die er werken, werken daar omdat ze willen zorgen voor anderen. Helpen. De ongezonden gezond maken. Dat is zowel hun kracht als hun zwakte. De kracht is dat ze ons niet zomaar in de steek zullen laten. Hun zwakte is dat ze daardoor kwetsbaar zijn voor uitbuiting. Gelukkig wint hun hart het meestal van hun portemonnee. Al zouden we het verdienen als het eens een keer andersom was. Want iedereen is min of meer medeplichtig aan de erbarmelijke staat van de gezondheidszorg van het moment.
Hoofdverantwoordelijk zijn de machthebbende graaiers. Dat is geen nieuws. Dat is van alle tijden. En zolang de overheid dat toelaat, is hun gebral net zo hol als de kerstgedachte.
Disclaimer: lees gratis, doneer, zie maar. Het kan allemaal via:
vadertje.backme.org
