Een bindend correctief referendum. Als het aan Renske Leijten van de SP ligt komt dat er. Aankomende woensdag – als ik me niet vergis – wordt dit onderwerp in stemming gebracht. Voor een bindend referendum is een grondwetswijziging nodig. En daar is een twee-derde meerderheid in het parlement voor nodig. De partijen die tegen zijn hebben 51 zetels van de 150. Het is daarom niet ondenkbeeldig dat dit monster geboren gaat worden. Slechts één zetel scheidt ons van idiotie. Eén thuisblijver aan de ‘verkeerde’ zijde is voldoende voor de belofte op toekomstige chaos.
Ik heb in eerdere columns al geschreven dat ik pertinent tegen een referendum ben. En al helemaal tegen een bindend referendum. Om verschillende redenen. Ik beperk me hier even tot het bindend correctief referendum. Dit referendum betreft wetsvoorstellen die al zijn aangenomen door de Tweede én Eerste Kamer. Geheel volgens de spelregels die we in onze democratie hebben afgesproken. Het correctief referendum geeft ruimte aan de burger zulke besluiten terug te draaien. De uitkomst van zo’n bindend correctief referendum MOET dan wettelijk gehonoreerd worden. Behalve dat het parlement zichzelf daarmee buitenspel zet, geeft het de onderbuik van de samenleving de mogelijkheid de dienst uit te gaan maken. Willekeur ligt op de loer en in gedachten zie ik de opperonderbuiken zoals Roos en Engel al het kwijl in de bek lopen. Blijkbaar moet er nog een schepje bovenop de al ruimschoots vertegenwoordigde onderbuik in ons parlement. We hebben de fascistoïde complot onderbuik (FvD), extreemrechtse onderbuik (JA21, PVV, BVNL), de boerenonderbuik (BBB), enzovoorts. Er moet nu ook nog eens de directe diarree uit de samenleving aan toegevoegd worden. Als de SP z’n zin krijgt, tenminste.
Eerder maakte de SP zich in mijn ogen al compleet belachelijk door met extreemrechts mee te stemmen in een anti-Oekraïne (anti EU) motie van Baudet. En daar komt nu dit antidemocratische handvat bij. Want dat is het. Het is een ‘motie van wantrouwen’ tegen het systeem zoals we dat in Nederland hanteren. Het is de tweede keer in korte tijd dat de SP me ernstig teleurstelt. Bij landelijke verkiezingen stem ik al jaren op Renske Leijten. Diep respect heb ik voor haar doortastendheid inzake de Toeslagenaffaire (samen met Omtzigt en Azarkan). Maar nu gaat ze over mijn grenzen heen. Met pijn in m’n hart keer ik haar en haar partij de rug toe. Een alternatief heb ik nog niet.
Maar dat is van later zorg.
Behalve de overbodigheid van het middel en de oneigenlijke druk die het legt op een parlementaire democratie, is het ook nog eens halfslachtig. Ga dan meteen voor de directe democratie en vervang het gehele systeem. Een gruwel, maar dan sta je tenminste ergens voor.
Wel heb ik lang getwijfeld aan mezelf, omdat ik door mijn mening me in gezelschap bevind met partijen die me – mild gezegd – niet zo na aan het hart liggen. Onder andere noem ik maar even de gehele huidige coalitie. Voor mij een bedenkelijk gezelschap. Ook alweer mild gezegd. Denk nu niet dat ik een onvoorwaardelijk medestander ben van EU (en NAVO). Ik erger me regelmatig dood aan de wanstaltigheid en de logheid ervan. Het ridicule systeem van unanimiteit is een blokkade die wat mij betreft onmiddellijk uit deze organisaties geschrapt moet worden. Om maar even één van de vele bezwaren te noemen die ik heb. Geen onvoorwaardelijke steun mijnerzijds, maar wel het besef dat er geen alternatief voor handen is. Het stoffige nationalisme waar de SP steeds vaker naar neigt, is geen alternatief en socialisme onwaardig. Dat moet juist naar buiten en over de grenzen heen kijkend zijn (de internationale is er niet voor niets). En zeker niet de naar binnengekeerde onderbuik stimuleren.
Ik kijk vol verwachting uit naar een wetsvoorstel waarin het (bindend) referendum bij grondwet wordt verboden.
Disclaimer: Gratis, donaties zijn welkom via:
vadertje.backme.org
