Vandaag ben ik heel erg druk geweest in mijn tuin. Zonder duidelijk resultaat te kunnen presenteren. Tenzij je oog voor detail hebt. Een hele dag is trouwens snel gevuld bij mij als ik ‘druk’ ben, omdat ik regelmatig pauzes moet inlassen. Dat went al aardig, want ik kan daar toch niks aan veranderen. Tijdens één van die pauzes zat ik even achter mijn PC om uit te puffen en de wervelwind van mijn door elkaar lopende gedachten te ordenen. Meestal zoek ik dan wat klassieke muziek op. Dat helpt. Omdat ik de vier seizoenen van Vivaldi en Eine Kleine Nachtmusik van Mozart nu wel vaak genoeg had gehoord, surfde ik nog wat door voor iets anders. Ik struikelde over iets wat ik al was vergeten en dat me onmiddellijk terugsmeet naar Laren (N-H), ruim 40 jaar geleden.
Symfonie uit de Nieuwe Wereld van Dvořák.
Ik woonde toentertijd met mijn vader boven zijn reclamebureau aan de St. Jansstraat in Laren (N-H). Mijn ouders waren net gescheiden. Mijn broertje was met mijn moeder meeverhuisd en ik met mijn vader. Mijn moeder had een schitterend huisje in Naarden Vesting gevonden, vlakbij de dancing Nardinc. In die dancing (zo heette in die tijd plekken waar je kon dansen, drinken en af en toe live muziek beleven) ben ik voor het eerst dronken geworden. Als ik me goed herinner tijdens een concert van The Nits. Zes biertjes waren ervoor nodig om drie dagen kotsziek te zijn. De belofte die ik toen aan mezelf maakte om nóóit meer te drinken heb ik bij mijn volgende bezoek aan een drinkgelegenheid onmiddellijk gebroken.
Maar dat terzijde.
Ik ben een korte tijd relatief gelukkig geweest in Laren. Toen ik daar alleen samen met mijn vader woonde. Maar mijn vader miste duidelijk een partner in zijn leven en die was er daarom vrij snel weer. Al gauw werd duidelijk dat drie teveel was en pakte ik mijn biezen om ergens op kamers te gaan wonen. In die korte periode van geluk leerde ik de muziek van Dvořák kennen. Althans dat muziekstuk. Verder ken ik niets van hem. Mijn vader had de plaat (vinyl) gekocht en ik hoorde het voor het eerst op een zondag door de woonkamer galmen. Ik zat op mijn kamer en toen de zware blazers werden ingezet was ik verkocht. Rillingen over mijn hele lijf. Nooit eerder had ik zoiets bij muziek gevoeld. Het greep me bij de strot en er liepen tranen over mijn wangen zonder dat ik wist waarom. Het waren geen tranen van verdriet.
Die ene traan die vanmiddag over mijn wang liep was dat wel.
Disclaimer: gratis te lezen, doneren kan via:
vadertje.backme.org
