Dit WK kijk ik samen met mijn broer. Bij mij thuis. Wij hebben allebei de liefde voor het spelletje met de paplepel ingegoten gekregen. We kunnen er intens van genieten en evenzo van balen als het niet om aan te zien is. Het is fijn om dat zo nu en dan met elkaar te beleven. Ik voel geen schaamte als ik naar dit WK kijk. Veel van de acties en verontwaardiging vind ik te laat en daardoor riekt het naar ‘how can I make this about me’ gedrag. Dat is zelden grappig, maar meestal niet te pruimen.
Al decennialang weten we dat de FIFA corrupt is en zich laat leiden door materiële zaken, cadeaus, verwenreisjes, stemmen enzovoort. Alles behalve waar het om draait: voetbal. Dus is er nu een WK in een kutland als Qatar. Nationale voetbalbonden hadden allang de banden met de FIFA (en misschien ook wel de UEFA) moeten verbreken en zelf een (integere) federatie op moeten zetten. Onafhankelijk, met toezichthouders die het belang van het voetbal bewaken en er niet zitten om zichzelf schaamteloos te verrijken. En zeker niet in geval van enige kritiek als een jankend druiprek de verongelijkte eerlijkheid te spelen (Infantino, Emir van Qatar – eindverantwoordelijk voor 6.500 doden), zoals nu het geval is.
Landen met een twijfelachtige reputatie horen uitgesloten te worden van loting voor een WK. Het is allemaal zo simpel. Maar we willen het niet. Anders was het allang gebeurd, want het is echt niet zo moeilijk. Maar goed, geen schaamte dus. Althans niet om naar voetbal te kijken. Wel plaatsvervangende schaamte voor de mensheid in zijn algemeenheid en zijn onmetelijke stupiditeit. Maar dat is weer een geheel andere retirade.
Terug naar het huiselijk tafereel.
Broeder Henk wil graag poestanootjes bij het voetbal naar binnen tikken. Die had ik de eerste wedstrijd niet gehaald (stom, stom, stom). Of ik die nu wel even kon halen. Omdat ik deze gehele week dochtertje Fleur (8) naar school moest brengen (de ex was afgereisd naar haar nieuwe liefde), was dat geen probleem. De Hoogvliet supermarkt ligt op een steenworp afstand van de school van Fleurtje.
De Hoogvliet heeft mijn voorkeur in het supermarktsegment. Ze zeggen ‘bewezen de goedkoopste’ te zijn, maar dat merk ik niet bij het afrekenen. Nu weet ik wel dat alles flink duurder is geworden, maar wat ik voorheen voor 50 euro kocht kost me nu minimaal 70 euro. Dat vind ik een behoorlijk verschil. Toch, ondanks vele ergernissen, blijf ik daar boodschappen doen. Omdat ik van de knulligheid houd. Vaak lege schappen door personeelstekort. Of omdat het zondag is. Of allebei. Roodaangelopen medewerkers die hun uiterste best doen het zo goed mogelijk te regelen (een doorslaggevend puntje) en het is er overzichtelijk. Ik weet inmiddels waar alles staat en dat is prettig. Het is volks. En daar houd ik van. Buiten de deur van de supermarkt staat met regelmaat een dame urenlang te vragen om de kassabonnen van mensen die uit de Hoogvliet komen. “Voor de voedselbank, dank u wel.”
In de Hoogvliet moet je goed kunnen manoeuvreren. De paden zijn smal en als er een medewerker een schap staat bij te vullen moet je extra letten op tegenliggers. Halverwege werd ik voorbijgestoven door een boomlange dame. Al op leeftijd. Grijs en veel make-up. Ze liep in haarzelf te praten. Eerst dacht ik dat ze een beetje in de war was, maar dat was geenszins het geval. Ze was aan het opnoemen wat ze nodig had. “Mayonaise!” hoorde ik haar roepen. Ze sloeg af en even later kwam ik haar weer tegen. Ze zei me vriendelijk gedag. Ik glimlachte terug. Ze was alweer verdwenen.
Buiten zag ik haar weer. Ze stond naast mij geparkeerd. Een peperdure sportuitvoering van een BMW. Een tweezitter. Heel laag. Ik vroeg me af of ze daar wel in paste. Ze stond voorovergebogen aan de passagierskant te grabbelen bij de stoel. Even later zag ik waar ze naar zocht. Ze was naar de grasstrook gelopen in het midden van de straat en stond de vogels oud brood te voeren terwijl ze nog steeds hardop aan het benoemen was wat ze allemaal nog moest doen.
Ik reed weg en zag haar even later achter me rijden. Het paste.
Disclaimer: gratis te lezen, doneren kan ook via:
vadertje.backme.org
