In de Gooi en Eembode las ik van de week het bericht dat de Gooische Herberg en het Gooisch Podium in Hilversum misschien tóch op de monumentenlijst komen te staan.
Ik kom slechts zeer zelden nog in het centrum. Dat heeft een reden. De wildste, leukste, treurigste en woeligste tijd uit mijn leven heb ik daar doorgebracht. Ik heb op veel plekken in Hilversum gewoond en in die periode lagen die plekken allemaal in het centrum van Hilversum. De periode van einde tienerjaren tot ergens in de dertig. Verknocht was ik aan de (oude) pandjes waar mijn favoriete kroegen en muziekpodia waren gehuisvest. Café Bos, De Slinger en de Tagrijn, bijvoorbeeld. Maar er waren er nog veel en veel meer. Teveel om op te noemen. De Gooische Herberg en, later, het Gooisch Podium hoorden daar ook bij.
Ze zijn bijna allemaal weg. Vervangen door nieuwbouw. Er zijn er nog een paar over, maar de meeste zijn opgevreten door de ‘Koerhuis-idioten’ van Hilversum. Spuuglelijk meegezogen in de vaart der volkeren. Sinds ik me kan herinneren vind ik de meeste nieuwbouw lelijk. Dit is dus niet per se het gewauwel van een ouwe zak. Ik woon inmiddels aan de rand van Hilversum en de behoefte aan kroegen is zo goed als verdwenen. Heel af en toe, als ik herinneringen heb opgehaald met mijn broer dan bekruipt me nog wel eens de behoefte om weer eens een kijkje in het centrum te gaan nemen. Dat heb ik welbewust één keer gedaan.
Een teleurstelling. Uiteraard.
Het is geen prettige ervaring om te zien dat waar je je leven ten volste hebt geleefd is vervallen, vervangen of verdwenen. Het begon met het verdwijnen van het oude station Hilversum en het daartegenover gelegen café Bos. Toen het nieuwe station er stond leek het erop alsof de Jetsons er elk moment in konden trekken. Hoewel café Bos zich heldhaftig verzette tegen sloop, gelijk het Gallische dorpje van Asterix tegen de Romeinse overheersing, was het een verloren strijd. Het werd uiteindelijk gesloopt.
Maar goed.
De Gooische Herberg, eetcafé. Gezellig en ongedwongen en een satéschotel die ik nergens lekkerder heb gegeten. De foto in de Gooi en Eembode kwam als een schok. Dichtgetimmerde ramen en de dreiging van de sloopkogel als een zwaard van Damocles voelbaar. Nergens meer een spoor van het deels overdekte terras met rieten stoelen en glazen windschermen, waar ik vele Irish Coffee’s heb weggetikt. De stichting Hilversum, Pas Op! heeft een verzoek tot plaatsing op de monumentenlijst ingediend en lijkt gehoor te vinden bij de gemeenteraad.
Het vastgoedbedrijf JeeGee laat bij monde van de directeur weten dat dit buitengewoon slecht nieuws is voor de vele woningzoekenden. Dat is investeerdersjargon voor het verliezen van een hoop poen als het niet doorgaat. Uit de sloopas zouden namelijk wel twaalf appartementen en horeca/detailhandel herrijzen! Ik ken de plek heel erg goed en, na renovatie, komt er minstens zoveel ruimte vrij voor woningzoekende als die zakkenvullers beweren. En waarschijnlijk een stuk goedkoper. Dat is eigenlijk op zich al reden genoeg om als de sodemieter die plek op de monumentenlijst te zetten.
Ga ik misschien toch nog een keer een terrasje pakken. Maar dan moet ik wel vrede sluiten met het uitzicht.
Het terras van de Gooische Herberg kijkt namelijk uit op het station.
Disclaimer: gratis stukje, doneren is tof
vadertje.backme.org
