“Voorwinde!”
Het galmde door de wachtruimte. Heel even stond ik weer op het exercitieplein in Grave. Veertig jaar geleden als net opgekomen soldaat. Die herinnering vervloog net zo snel als-ie kwam en ik stond op en liep naar de roeper. “Dat is lang geleden,” zei hij met een blik van herkenning. “Dat is niet per se goed nieuws,” zei ik met behulp van mijn spraakapparaat. Hij verstond me niet, maar deed wel alsof. Ik liet het zo. Ik had belangrijker zaken met mijn longarts te bespreken.
De conclusie was ontluisterend.
In zijn spreekkamer vroeg hij wat de reden was van de doorverwijzing door mijn behandelend arts. Ik vertelde hem dat mijn klachten – ademtekort, overproductie van longvocht en hoestbuien – hetzelfde waren gebleven, maar in verontrustende heftigheid waren toegenomen. Hij legde uit dat dit wordt veroorzaakt door een opeenvolging van kleine ontstekingen als gevolg van COPD. Dezelfde COPD heeft ervoor gezorgd dat ik slechts 24 procent longcapaciteit bezit. Dat zorgt weer voor ademnood, voornamelijk bij fysieke inspanning. In mijn geval is niet meer dan geringe inspanning voldoende om me naar adem te doen happen. Dit omdat ik naast ‘gewone’ COPD ook nog COPD gerelateerde astma heb ontwikkeld. Ik verzin dit niet, maar is door een longarts vastgesteld toen de relatie tussen COPD en astma net was aangetoond en erkend door medisch specialisten. Tot nu toe leefde ik in de veronderstelling dat als je stopt met het gebruik van de middelen (in mijn geval sigaretten, zware shag en sigaren) die COPD hebben veroorzaakt, je weliswaar de aangerichte schade niet meer kunt herstellen, maar je het wel een halt kunt toeroepen. Dat blijkt een misvatting. De COPD gaat gewoon door, alleen veel minder snel. Uiteindelijk zal het mij de das om doen. Tenzij de kanker terugkeert, mijn aangetaste lever het voor gezien houdt of mijn hart het opgeeft.
Normaal gesproken zou ik met de staat waarin mijn longen verkeren op een wachtlijst voor ‘nieuwe’ longen komen te staan. Omdat ik kanker heb (gehad?) is dit uitgesloten. Bij acceptatie van een vreemde long moet het afweersysteem dusdanig worden gereduceerd dat behalve acceptatie van de long, ook een eventueel achtergebleven – slapend – kankercelletje zijn gang kan gaan. Waardoor uitzaaiing onvermijdelijk is. De longarts die me dit uitlegde had ook nog ‘hoopgevend’ nieuws. Mensen met vergelijkbare COPD konden nog wel drie tot tien jaar leven. En hij kon daar, zei het bescheiden, een rol in spelen door medicatie voor te schrijven die al opzienbarende resultaten op dit gebied heeft opgeleverd. Tien dagen prednison gevolgd door een onderhoudend antibiotica medicijn. Die moeten er voor gaan zorgen dat die clusters van ontstekinkjes worden onderdrukt en de hoestprikkels grotendeels weggenomen. “Rust in de longen brengen”, noemde hij het. Ik ben nu bijna drie jaar gestopt met roken. Dat vond de longarts logisch. “Anders was u al dood geweest.”
Ik vertelde hem dat ik elke prognose naast me neer leg. Ik houd van het leven en zal er alles aan doen om dat zo lang mogelijk te rekken. Hij vond dat de beste instelling die mogelijk was.
Het consult was afgelopen. Hij plande nog snel een telefonisch vervolgconsult in en zond de recepten rechtstreeks naar mijn apotheek. Min of meer verdoofd en in gedachten weggezakt liep ik het ziekenhuis uit. We krijgen bij onze geboorte allemaal een doodvonnis mee. Hoewel ik dat helemaal niet kan verkroppen is het enigszins te verdragen zolang het onvermijdelijke einde kan worden verdrongen met de drogreden dat je nog alle tijd hebt. Het tijdsframe waarin mijn eindigheid ligt besloten staat om de hoek en dat geeft een geheel nieuwe dimensie aan mijn doodsangst. “Hoelang had ik eigenlijk al COPD? En hoelang geleden is die ‘drie tot tien jaar’ ingegaan? En hoe kort heb ik nog, godverdomme?!”
In de parkeergarage liep iemand langs in camouflage broek en ‘kistjes’ aan zijn voeten. Mijn gedachten kwamen enigszins tot rust.
Ik wou dat ik weer die soldaat van veertig jaar geleden was, maar dan met de kennis van nu.
Disclaimer: gratis stukje, doneer zolang het kan…
vadertje.backme.org
